Tijdens het groene zomerweekend in Nieuwpoort was er een gesprek over 'Europa'. Niet een klassiek debat over standpunten over de Grondwet en de uitbreiding of de Europese instellingen. Wel een boeiend en vooral 'zoekend' gesprek over hoe Europa iets anders betekent voor mensen van een verschillende generatie.
Voor Bart Staes is zijn Europees engagement sterk geworteld in een historisch besef dat teruggaat tot de beide Wereldoorlogen. De verhalen van zijn grootouders versterken het 'nooit meer oorlog' dat aan de basis van zijn Europese inzet lag. De ervaring van de val van de Muur en de oorlog in de Balkan versterkten dat alles.
Tinne Van der Straeten is even Europees gedreven, maar heeft een ander referentiekader. Voor de jonge generaties is Europa 'gewoon' geworden. Het is voor velen vooral een plek waar je gemakkelijk door kunt reizen. In zekere zin bewijst dat het succes van de Europese constructie. Wat voor de oudere generaties vaak vanzelfsprekend voortvloeide uit ervaringen van onder meer de oorlog, is voor Tinne iets dat ze moest 'verwerven'.
Ik zelf zat qua leeftijd tussen de twee in. Ik groeide op in de periode van de rakettenbetogingen. De val van de Muur was voor mij een van de meest bepalende momenten in mijn (politieke) leven. Het beleg van Sarajevo, Srebrenica, ze hadden een zeer grote impact op mijn kijk op de wereld en voedden mijn Europese overtuiging.
Dat Europa voor mij in veel opzichten een 'emotie' is geworden is vaak raar voor mensen die jonger zijn. Het lijkt moeilijk te begrijpen dat je de Muur niet als een referentie in je hoofd hebt zitten. Maar misschien hoort dat gewoon bij mijn generatie? Misschien is het helemaal niet zo erg dat er verschillende Europa's zijn? Misschien is de pragmatische houding tegenover Europa gewoon anders, past ze beter bij de jongere generatie?
Veel vragen, die al enkele dagen in mijn hoofd rondcirkelen. Ze zullen zeker nog terugkomen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten