"Het geloof dat we alles kunnen controleren, is fundamenteel fout." Zo las ik het in de krant voorbije zaterdag. Er was een specialist aan het woord naar aanleiding van de recente wateroverlast in Oost-Vlaanderen.
Denken dat je als mens kunt doen of de natuur er niet is (bouwen te dicht bij een rivier of in een moeras, al het water onder de grond stoppen in buizen) blijkt erg gevaarlijk te zijn. Als we onze manier van leven meer in overeenstemming zouden brengen met een aantal natuurlijke fenomenen, dan zouden we veiliger kunnen leven.
In het klimaatprobleem zien we een gelijkaardig fenomeen. De mens dacht 'vrij' te zijn van de natuur, die werd beschouwd als het 'andere'. Maar net door te hardnekkig te ontkennen dat we in zekere zin een deel van de natuur zijn, zijn we minder vrij geworden, en meer afhankelijk van een aantal natuurfenomenen.
De mensen in New Orleans wachten op dit moment bang af of ze amper een jaar na Katrina door een nieuwe orkaan zullen getroffen worden. Er zijn steeds meer bewijzen dat menselijke activiteit in grote mate verantwoordelijk is voor de versnellende klimaatverandering, en dus ook voor het groter aantal stormen. En waar je ook ter wereld gaat kijken, het zijn steeds de armsten die het grootste slachtoffer zijn van natuurrampen die mee door de levensstijl van de minderheid aan rijke mensen ter wereld is veroorzaakt.
Kiezen voor een meer duurzame levensstijl, die meer respect heeft voor de ecologische grenzen is dan ook vooral een kwestie van rechtvaardigheid. Er is niets 'softs' aan ecologische problemen, zoals velen denken. In de volgende jaren zullen overal ter wereld miljoenen mensen op de vlucht moeten gaan, om te ontsnappen aan een gevaarlijk veranderend klimaat. Voor hen is de natuur een keiharde realiteit, die rechtstreeks hun menselijke veiligheid bedreigt. Meer ecologische duurzaamheid staat voor meer rechtvaardigheid en zo ook voor meer veiligheid. Wie kan daar tegen zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten