De burgemeester van Leuven vindt dat politici niet moeten mekkeren over het effect van de politiek op hun persoonlijk leven. Blijkbaar had hij zich gestoord aan enkele vakantie-interviews met politici. Met sommige elementen van zijn stelling ben ik het eens, met andere echter helemaal niet.
Ook ik heb met gestoord aan politici die het ene moment moord en brand schreeuwen dat hun privacy niet gerespecteerd wordt maar op het ander moment zelf journalisten meenemen op hun vakantie. De dubbelzinnigheid die daaruit spreekt, schaadt de politiek als geheel. Tot nu toe was er in ons land nog een behoedzame omgang van de pers met het privéleven van politici, en dat is goed. Als politici zelf, op eigen initiatief, die balans doen omslaan, dan is dat een slechte zaak. Daar tegenin gaan, lijkt me juist.
Tegelijk is er een deel in de mekker-klacht die ik niet kan volgen. Men zou ook niets meer mogen zeggen over de soms moeilijke combinatie tussen een politieke functie en het gezinsleven, zo lijkt het wel. Wie dat toch doet, mekkert maar, en moet er dan maar gewoon mee stoppen. Voor beroepsvergaderaars of politici die echt met niets anders bezig zijn, zou het maar wat gemakkelijk zijn als er niemand meer 'mekkert' over moeilijke kinderopvang, late vergaderuren of de machostijl van een groot deel van de gangbare politiek.
Het is uitermate belangrijk dat er veel mensen zijn die zich nog willen engageren voor de politiek. En het is even belangrijk dat dat ook mensen zijn die verankerd zijn in het gewone leven, en niet enkel in de politiek. Mensen die te veel aan politiek doen, 'worden' politiek, en dat is geen goede zaak. Het is belangrijk dat mensen de kans krijgen te groeien in hun politiek mandaat. Politiek is een serieuze zaak, en moet beschermd worden tegen de oprukkende mediatisering en individualisering. Maar politiek moet ook gevoerd worden door mensen van vlees en bloed, door vrouwen en mannen.
De vrouwenbeweging heeft zeer terecht jarenlang kritiek gegeven op het eenzijdige 'mannelijke' karakter van het politieke bedrijf. Dat leidde ertoe dat er op een andere manier over politiek werd gedacht. Het zou alleen maar vanzelfsprekend moeten zijn dat er evenveel mannen als vrouwen politieke mandaten op alle niveaus opnemen, en dat kunnen doen op een manier die verzoenbaar is met de rest van hun leven. Het gezeur (of is het gemekker) van vooral mannelijke politici de voorbije maanden dat ze geen vrouwen konden vinden om hun lijst te vullen is gewoon belachelijk.
Het stoort me echter minstens zoveel dat de manier waarop er aan politiek wordt gedaan blijkbaar niet in vraag gesteld wordt. Nochtans kun je kiezen. Of je tussen partijen respectvol met elkaar van mening verschilt, of integendeel mensen persoonlijk aanvalt en kleineert in de politieke arena, is een keuze. Of je je eigen partijwerking efficiënt en warm organiseert, of integendeel ook binnen je eigen club enkel 'politiek' met elkaar omgaat, is een keuze. Of je met ruimte voor kritiek en twijfel blijft zoeken naar inhoud, of integendeel enkel cynisch machtsstrategisch handelen als normale politiek beschouwt, is een keuze.
Hoe de politiek er concreet uit ziet, is dus geen gegevenheid. Het is tot op zekere hoogte een keuze. De keuze die je maakt, bepaalt mee welke mensen het uiteindelijk ver zullen kunnen brengen in de politiek. Het bepaalt mee welk klimaat er in het politieke bedrijf heerst. Het bepaalt dus mee de kwaliteit van onze democratie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten