Doe maar eentje met

Geluiden die verdwenen zijn. Zoals het geluid van die grote en zware zwart-grijze scharen, vooral op een houten ondergrond, en b.v. bij het knippen van stof. De scharen van tegenwoordig, met die nooit helemaal passende plastic oren, maken nooit zo'n mooi geluid.

Dingen die verdwenen zijn. Zoals juten zakken. Hoe ze voelden, en hoe nadien je handen roken. En je kon er nog zoveel mee doen. Zoals zakspringen. Dat gaat toch helemaal niet in een plastic zak?

Of nagels die je in de winkel per gewicht kon kopen. In een bruine papieren puntzak. En niet in van die vreselijke blisterverpakkingen.

Dat sommige dingen verdwijnen, daar valt mee te leven. Zoals tonnetjes waspoeder. Je kon er eindeloos veel mee doen. Alles tussen een drumstel en een ridderhelm. Ik kreeg wel nooit goed die draagband eraf, maar dat zal wel aan mij gelegen hebben... Maar op den duur had je er ook wel te veel van.

Maar waar ik toch moeilijk mee kan leven, dat zijn bloemen die niet ruiken. Als je nu een bos bloemen koopt of krijgt, dan ruiken die naar niets. Wanneer en hoe is dat ooit veranderd, tussen toen en nu? Wie vroeger bloemen kreeg, ging eerst uitgebreid ruiken, en dan pas uitpakken. Nu is het alleen uitpakken. Zo'n bos op de tafel, en je kon er af en toe naartoe gaan, alleen maar om te ruiken. Nu is geur alleen het signaal dat het tijd is om de bloemen weg te gooien.

Is dat dan ooit zo beslist? Door een of andere wereldbloemengeurcommissie, door mannen in deftig maatpak? Ik zie het al voor me. Na de officiële beslissing wordt er dan een brief gestuurd naar alle bloemisten: "Heden, dd. zoveel en zoveel, hebben wij, ter zitting, beslist dat met ingang vanaf nu, de bloemen niet meer zullen ruiken. Gelieve hier akte van te nemen, en de nodige schikkingen te treffen. Gelieve ook per kerende op onderhavig schrijven te reageren en te bevestigen dat de geur is verdwenen."

Die commissie komt ongetwijfeld jaarlijks samen, en bespreekt dan de voortgangsrapporten. Ik vermoed dat bij de volgende jaarvergadering een speciale presentatie zal worden gehouden over de gecontroleerde introductie van geursegmenten in het bloemgebeuren. Een of andere biotechnoloog (ongetwijfeld een man) zal ontdekt hebben hoe door verdere manipulatie van de gekloonde bloemen ook een geurspoor kan geïntroduceerd worden in het product bloem. In tegenstelling tot de traditionele bloem, kan in dit geval ook de geur beïnvloed worden. Op die manier kan het product beter gematcht worden met de leefstijl van de consument.

Concreet betekent dit dat de bloem zal kunnen worden aangeboden in een reeks (ook personaliseerbare) varianten. Als uitgangspunt wordt gedacht aan de varianten neutraal, zacht, medium en heftig. Dat geeft de cliënt natuurlijk ook een grotere productcontrole. Als je dan naar de winkel gaat voor een bosje rozen, dan vraagt de verkoper: "Hoe had u ze gehad willen hebben?" En dan kun je zeggen: "Doe maar eentje met." En dan vraagt de verkoper: "Zoals altijd?" (Hij kent namelijk de geurvoorkeur van zijn vaste klanten.) En dan kun je zeggen: "Ja, zoals altijd."

Toen ik als kind nadacht over wat ik later wilde worden, was bloemist een van de vele mogelijkheden. Misschien toch maar goed dat daar niets van in huis gekomen is...