Een merk

Ik ben een merk, zegt de onvolprezen Paris Hilton in een artikel dat ik vanmorgen las bij het ontbijt. Nou, daar moet ik toch even over nadenken... Een mens kan gewoon oninteressant zijn. Zij of hij kan aanbelanden op het nulpunt van de volstrekte nietszeggendheid. Daar zit dan nog iets zen-achtigs in misschien. Gewoon stiller zijn dan een rimpel op het water. Maar 'een merk' zijn, dat is daar nog voorbij.

Het doet me een beetje denken aan die mensen, vaak politici, die over zichzelf in de derde persoon praten. Zo hoorde ik van de week Pieter De Crem praten over: "Pieter De Crem doet dit of dat." De dag daarna hoorde ik de al even sympathieke en allerminst in ijdelheid uitblinkende Eric Van Rompuy zeggen: "Iedereen weet toch dat Eric Van Rompuy al jaren..." Merk mijn merk, daarover gaat het blijkbaar. Of: merk alsjeblieft vooral mij op.

Het irriteert me al even sterk als mensen in dit soort merkdiscussies het woord 'een' gebruiken. Dan krijg je van die uitspraken als: "Neem nu een Yves Leterme, of een Guy Verhofstadt..." Brrrrrr... Zitten die dan in een blik of zo?

Sinds kort hebben we ook het merk 'Patrick'. Even volstrekt los van zijn verdiensten of kwaliteiten of politiek belang, ik weet het toch niet zo goed. Geef mij dan toch maar de ouderwetse partijmilitanten die de tranen in hun ogen krijgen bij de vlag van de overtuiging waar ze als het moest hun leven voor zouden geven. Dat zal wel niet meer bij deze tijd passen waarschijnlijk, maar ja, dan is dat voor mij ook maar zo.

Een merk zijn dus. Hoe doe je dat? Zou Paris Hilton een aantal marketing-deskundigen in dienst hebben die haar zeggen hoe ze haar 'Paris Hilton'-gehalte kan verbeteren? Zo zou ze volledig met haar merk kunnen samenvallen, zonder rafeltjes. Zo kan ze van buiten zichzelf naar haar eigen bordkartonnen merkzelf kijken. En als alle materie is weggeschraapt en alleen het zuivere merk overblijft, het ultieme doel, dan is zij zelf ook helemaal verdampt. Heel erg on-zen.

Zou ze gelukkig zijn als ze zichzelf in monsterachtig grote foto's in het straatbeeld ziet? Overal opgemerkt worden, en toch nergens zijn. Altijd op de vlucht voor haar spiegelbeeld. Zelfs haar blauwe ogen zijn fake. Het zijn blijkbaar gekleurde lenzen. Die doet ze volgens mij in tussen het opstaan en die eerste blik in de spiegel. Haar beeld bevindt zich alleen nog in de ogen van anderen.