Allerlei dingen flitsten door mijn hoofd. En meteen ook de volgende stappen waartoe een abonnement, als eerste steen in een stepping stone theory zou gaan leiden.
Zouden mensen vervolgens een aandeel in mij nemen? En zou dat dan willen zeggen dat ik als mens failliet zou kunnen gaan, en dat er dan een staatswaarborg zou moeten gegeven worden om mij overeind te houden? Zou er dan een raad van bestuur van mij zijn? Zou ik dan een belegging met hoog of met laag risico zijn?
Zouden mensen daarna dan ook nog een patent op mij kunnen nemen? Waardoor alles wat ik zou denken of doen op mijn geheel eigen wijze onder het intellectuele eigendomsrecht van iemand anders zou vallen?
En zou er dan ten slotte ook nog een beeldrecht op mij komen? Waardoor je gewoon om naar mij te mogen kijken aan iemand zou moeten betalen?
Waar zou dit alles eindigen? En waar kwam dat abonnement dan vandaan? Ook zonder zo’n moeilijke vraag is het al een drukte van jewelste in mijn hoofd, maar nu ging alles helemaal in overdrive. Na een snel uitgevoerd diepteonderzoek bleek het hier om een nieuw facet van het feesboekuniversum te gaan. Mensen kunnen zich vanaf nu op mij abonneren. Officieel kunnen ze zich op mijn updates abonneren, denk ik. Dat is al akelig. Een update van mezelf, dat moet zoiets zijn als een verbeterde versie, iets als Jean – versie 7.0. Brrr… Ik moet dus aan een permanente zelfverbetering werken. Nog los van de vraag of het haalbaar zou zijn tot verbetering te komen – misschien ben ik qua opleuken van mijn eigen kommer en kwel al in het finale stadium aanbeland – is het idee dat mensen via een abonnement zo min of meer gaan eisen dat die eindeloze verbetering er komt al bijzonder onrustwekkend.
Een abonnement, dan denk je toch aan het recht op enige dienstverlening of het gebruik van een voorziening. En welke dienst of voorziening zou ik dan zelf wel zijn? Zouden mijn abonnees vanaf nu recht hebben op een wekelijkse of dagelijkse portie joligheid? En zo ja, waar moet ik die dan vandaan halen? Zouden ze recht hebben op spirituele inzichten aan de lopende meter, recepten voor succesvolle dates met hopeloze kandidaten, gefocuste gedachten die tot aurahealing op afstand leiden met succes gegarandeerd, of gewoon op elke dag een compliment dat tot acuut smelten van allerlei dingen leidt? Zou ik relatieadvies moeten geven of psychologische tests moeten verzinnen?
Of situeert de dienstverlening zich meer in de afdeling in natura? Een wekelijkse massage van nek en andere onderdelen? Diep in de ogen kijken en terwijl zeggen hoe mooi de abonnee in werkelijkheid en ook diep vanbinnen wel is? Komen eten, weliswaar zonder televisiecamera’s, maar niet zonder verwachtingen? Het op allerlei wijzen naar ongekende hoogten brengen van de abonnee? (Waarbij hoogte hopelijk voldoende flexibel mag worden ingevuld, afhankelijk van de abonnee in kwestie.) Het doen van boodschappen, het schoonmaken van de douche, het bespelen van de piano tijdens een afspraakje of gewoon tijdens het eten, het kweken van tomaten (vooral in oktober dan), het schrijven van opstellen en verhandelingen voor het huiswerk van de kinderen, het strijken van wasmanden vol met delicate kleedjes met veel vouwen in, …?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik het toch gemakkelijker vind als iemand me zegt: mag ik jouw vriendje zijn? Ook al is het dan virtueel in een aantal gevallen, het klinkt toch anders. We zijn vriendjes. Mmmm. Daar kun je je iets bij voorstellen. Je denkt aan mensen, en hoe die wat onhandig tegen elkaar aanschurken, om te schuilen tegen de eenzaamheid die ons lot is. Mensen die soms geen woorden nodig hebben, en alleen maar moeten kijken om te weten wat er aan de hand is. Mensen die je verlegen kunnen maken, kunnen doen blozen. Mensen die je je geheimen kunt vertellen. En nog veel meer.
Mensen dus, die zich niet in een marktverhouding met elkaar verbinden. Mensen waarmee je geen contract sluit om die of die dienst te krijgen. Mensen op wie je geen rechten hebt. Mensen die net zonder een abonnement veel meer voor je kunnen betekenen en je alles willen geven wat ze in hun handen kunnen dromen.
En nog moeilijker is uiteindelijk: op wie zou ik me dan moeten abonneren, en waarvoor? Andere vragen blijven natuurlijk ook. Bestaan er in plaats van updates ook downdates? Op maandagmorgen bijvoorbeeld. Even een vorige versie van mezelf opladen, want aan de meest recente en performante ben ik even niet toe. Kun je jezelf ook aanbieden als een groenteabonnement? Zo van: je weet nooit van tevoren wat erin zal zitten, het kunnen ook kolen zijn, maar je moet maar zien wat je ermee klaar kunt maken. En horen er bij mijn abonnement ook speciale promotieacties met kortingbonnen en spaarzegeltjes?
Misschien is het leven al ingewikkeld en mooi genoeg, ook zonder een abonnement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten