10 januari 2016

Lijstjes

Tijdens het poetsen.

Toch maar eerst beginnen met dat messenblok. Laten we zeggen dat het hoog tijd was…

Denken aan lijstjes van dingen die ze vervelend zal gaan vinden aan jou, ongetwijfeld. (En wat op eenvoudige aanvraag zal bevestigd worden door andere Jean-ervaringsdeskundigen…)

Dingen uit het huishouden, om maar iets te zeggen. In de categorie ‘foefelare’.

Terwijl je bezig bent met het poetsen dus, zoals steeds, merken wat je allemaal niet gedaan hebt. (Hoewel, dit keer wel het messenblok. En zelfs enigszins het stof op de piano. Maar er ligt nog wel veel stof in de slaapkamer, om maar even iets in de groep te werpen.)

Basically ben je een man die al zo’n vijfentwintig jaar in zijn eentje zijn huishouden organiseert. (Zo klinkt het bijna alsof je een manager bent, wat al te veel eer is, vanzelfsprekend.)

Als je jezelf eerlijk in de spiegel kijkt, moet je toegeven dat er diverse trucjes gegroeid zijn in de loop der jaren, en dus ook actief gebruikt worden. Die zouden kunnen omschreven worden als: welke dingen moet ik zeker doen om de indruk te kunnen ophouden dat ik mijn huishouden onder controle heb.

(Je ziet het als al die professionele vrouwen op bezoek komen, allemaal dus, hoe ze kijken, hoe ze doen of ze zogenaamd niets zien van het betere foefelare, en hoe ze dat doen alsof zo doen dat jij het niet merkt. Quod non. Jij ziet meteen dat zij zien dat jij…)

Het permanente falen dus.

Je hebt wel officiële excuses. Het aantal poetsuren per beurt is beperkt. Door de constructie van jouw lichaam. Een soort tweedehands rug. (Als je dat dan weer probeert te verbergen hebben die professionele vrouwen ook dat weer meteen gezien.) Maar het is wel een officieel excuus.
In jouw dierbare vriendinnenkring gaan al jaren stemmen op dat de stap naar de echte poetshulp stilaan zou mogen gezet worden. Je hebt een lijstje met argumenten waarom dat (nog) geen goed idee is. Het lijstje overtuigt hen niet echt, denk je.

(En dat is dan alleen nog maar het poetsen.)

Je kunt ook – de aanval is de beste verdediging – wijzen op de successen van jouw huishoudelijk managementplan. (Ahum.) Elke dag vers eten koken. Altijd brood in huis. Altijd chocolade in huis. Nooit een tekort aan gewassen onderbroeken. Altijd een voorraadje huisvuilzakken. Biogroenten van de markt. Elke dag boterhammetjes mee naar het werk. Op tijd verse lakens. Zelfs een kleine kerstboom, van het ecologisch verantwoorde type, uit afvalhout.

Beetje flauw eigenlijk, want niet echt overtuigend.

Het lijstje ‘dat kan beter’ is veel eindelozer. Waarom maak je die snijplank maar aan één kant schoon? Waarom zoveel water bij de rijst? Waarom maak je toch stiekem, al zul je het ontkennen, regelmatig op dezelfde dag hetzelfde klaar? Je had toch kunnen weten dat dat t-shirt niet wit zou blijven? Je kunt toch wel eens vaker met een stofdoek door het huis gaan? Zou je toch niet wat beter voor die planten kunnen zorgen? Is het nu echt niet hoog tijd om de douche schoon te maken? Die ijskast kan toch ook wel een beetje properder? En die deurtjes van de keukenkasten? Die stapel boeken daar? Die rommel op de kast daar, dat moet toch weg kunnen? Dat stukje vloer naast de piano, moet je dat dan niet poetsen? Die hemden zijn nu eigenlijk echt wel versleten. Ofwel goed repareren ofwel weg, denk je niet? Kun je echt niet wat meer variatie brengen in die boterhammetjes voor het werk? Ben je wel klaar om, in nood, ineens voor vier mensen te koken? Zou je niet iets meer wijn in voorraad moeten hebben? Kun je nu echt niet wat creatiever zijn met je kruiden? Is het nu echt nodig om je eten al helemaal klaar te hebben als je gasten komen? Was je niet van plan die gordijnen al in augustus te stofzuigen? (Nog eindeloos aan te vullen dus.)

Nou ja, het permanente falen dus, zoals gezegd, dat niet geheel zal kunnen verborgen worden voor haar mooie ogen.

(Even denk je nog: is dat eigenlijk niet voor iedereen zo? Het huishouden is een permanent compromis met jezelf. Wat kun je doen binnen de tijd die je hebt, met het lijf dat je hebt… En hoe kun je dat met diverse trucjes wegmoffelen?)

(Misschien ben je dus niet helemaal abnormaal. Al is er wel een lichte preventieve schaamte of zo. Maar daar ging die tentoonstelling toch ook over? Toen die dag toen…)

Geen opmerkingen: