Iets met vakantie

Thuiskomen, en zo moe zijn dat je amper een beetje helder kunt nadenken. Of zoiets.

Maar, het interne juichen. Het is vakantie. Ja.

Je hebt nog wel enkele stukjes te schrijven, denk je. Het ene zit al een beetje in je hoofd. Het andere is al min of meer uitgeschreven. (Wil dit nu zeggen dat je toch aan het plannen bent om in de vakantie minder te moeten plannen? Iets als: harder lopen, om nadien te denken dat je wel recht hebt op rust.)

In dat ene stukje merkte je dat je eigenlijk alleen maar zachte woorden wilt. Of zoiets.

En iets over de liefde, daarover zou het ook kunnen gaan. Over god ook trouwens.

Je bent helemaal klaar nu om helemaal niet klaar te zijn voor het begin van de vakantie. Normaal zal binnen enkele dagen je lichaam in totale staat van ontregeling vervallen. Pijnvarianten zullen opduiken op plaatsen waarvan je zelfs niet wist dat je ze had. Er zal, gedurende enkele dagen, een lichte mate van drang zijn om dingen te ‘doen’, met zelfs een zekere mate van efficiëntie. En dat ondanks alle ideologische bezwaren die je hebt tegen een eenzijdige focus op efficiëntie, terwijl we ook zouden moeten praten over sufficiëntie. Het zou kunnen dat na enkele dagen die drang vermindert. (Het is wel belangrijk om nu al – per drager – al wie je lief is op de hoogte te brengen dat je misschien een beetje ontregeld zult zijn de eerste dagen, zodat ze niet meteen gaan lopen. Je ziet hen allemaal nog heel graag.)

In het kader van het concept van de associatieve vakantie heb je dus, zoals elk jaar, met jezelf afgesproken dat je elke dag één nuttig ding zult doen. Het interessante van het concept blijft dat je dus geheel eigenstandig mag bepalen wat als nuttig kan worden beschouwd.

De vraag is dus of je al om half zeven ’s morgens van je eerste vakantiedag een lijstje moet maken met nuttige dingen. Misschien is dat er wel een beetje over… Het mag misschien ook ’s middags zijn? Het azijngewijs ontkalken van je douchekop komt alleszins op het lijstje, zoals door een niet nader genoemd iemand (geheel terecht) voorgesteld.

(Je denkt dat je vorig jaar een geheel gelijkaardig stukje hebt geschreven. Misschien was ook toen de inspiratie beperkt. Maar alles komt ongetwijfeld nog wel goed, ooit.)

O ja, er gaat ook iets gebeuren met badminton. (Het was een ingewikkelde vraag, of je sportief bent. Maar aan badminton heb je goede herinneringen. Het fenomeen badminton heeft een cruciale rol gespeeld in een fase van je jonge leven.)

Er ligt dus al een stapel boeken te wachten. Het kan, desalniettemin, niet geheel worden uitgesloten dat bij het begin van de vakantie pogingen zullen ondernomen worden om die stapel nog verder te doen toenemen.

(Je hebt ook nog een verlanglijstje in je hoofd.)

De afspraakjes komen stilaan op gang.

(Het is ook goed, te weten dat dierbare mensen die zomaar naar een ander continent gaan geheel ongeschonden zijn teruggekeerd, zonder confrontatie met krokodillen.)

(Er zal waarschijnlijk ook nog iets gebeuren met Game of Thrones. Dat je op dat terrein enige vorm van intelligente indruk zult maken, herkenbaar aan het correct kunnen zeggen wie met wie en niet met wie is, kun je sowieso proactief al opgeven. Wat ook wel een hele opluchting is, eigenlijk. Niet dat je niet stiekem toch af en toe ergens iets leest, of naar die handige samenvattingen op tv kijkt, om toch, geheel toevallig, een flits van niet-gehele-dommigheid te presenteren. Maar dat moet volstrekt geheim blijven natuurlijk.)

(Moet je ook iets doen dat in de categorie ‘de Jean doet wild’ zou kunnen thuishoren? En zo ja, wie is dan de jury?)

Misschien is het een goed begin om de planten op je terras wat extra water te geven. Om te vieren.

En je gaat ook nog enkele mooie woorden bedenken, voor speciale doeleinden.

Maar eigenlijk, jippie!, is dus de vakantie begonnen.