Waterzen

Het heeft wel iets, een dagje gaan helpen bij het klaar maken van dat immense gebouw.

Het is een oud gebouw, het heeft veel verhalen gezien. Een plek vergeet nooit verhalen. Hier blijven ze nog even op een afstand. Ze hebben geduld.

Misschien moet je een beetje tijd nemen voor dit gebouw. De verhalen hebben tijd.

Er zijn diverse klussen. Het is mooi te zien hoe alles loopt, hoe iedereen de gaatjes invult. Zo eenvoudig kan het zijn.

De mooie muren dragen het residu van jaren. Ze mogen schoongemaakt worden. Dat mag onder hoge druk gebeuren.

Je mag het zelfs even testen. Er is inderdaad een klein jongetje in je dat dit leuk vindt, stiekem.

Er is ook een hele hoop water. Een megaplas, eigenlijk.

Het is de bedoeling dat het water van hier naar daar gaat. Daar is in dit geval buiten.

De weg door het leven is soms ingewikkeld. Het is niet anders met de weg van het water.

Het is niet zo dat het gebouw, ooit, toen, zo is geconstrueerd dat het water spontaan in de juiste richting zou gaan lopen.

Misschien wou het gebouw, gevraagd door de kosmos, een spirituele opdracht zijn.

Anders gezegd: geen enkele betonplaat ligt hetzelfde, het water loopt alle richtingen uit. En de richting ‘terug naar de bron’ (waarbij de bron de plas is) lijkt een populaire richting te zijn.

Sommige mensen zouden dingen kunnen denken als: dweilen met de kraan open, water naar de zee dragen. Je laat het allemaal van je afglijden, als water.

Het onder hoge druk afspuiten van de muren zorgt ervoor dat er nieuw water bijkomt. Hoewel, nieuw is het niet. Het is één kringloop. Het water is één.

De anderen gaan dapper door met het afspuiten. Zij zijn grotere experts dan jij in de categorie bouwvakkershumor voor gevorderden. Qua verdienstelijke poging kun jij later al wel – naar waarheid – zeggen dat je enkele blaren hebt door het aftrekken. Die poging scoort behoorlijk, voor een beginner.

Dat is wat je uiteindelijk uren lang zult gedaan hebben. Met een aftrekker proberen het water te bewegen richting de deur.

In de les taalzuivering op school vroeger was het woord aftrekker fout. Het moest zijn: rubberen vloerwisser. Er is een reden waarom sommige woorden het niet hebben gehaald.

Het water beweegt in de ene richting, en komt ook weer terug. Alles is in verandering. Niets is bestendig. Het water laat zich niet gebruiken voor jouw ego.

Na een tijd begin je het te beseffen. Je bent bezig met een spirituele oefening. De boeddhist in jou kan ervoor kiezen zich gewoon uit handen te geven aan wat zich hier aandient. Misschien is het zelfs wel geen keuze.

En het water beweegt, steeds weer. En ja, er is een vrede, in dit telkens opnieuw proberen te bewegen van die beweging. Misschien heffen de dingen zich op in dit kantelpunt.

Tussendoor wordt er nog een foto gemaakt. En ja, als je later groot bent, wil je graag een eenhoorn worden.

Af en toe is het spannend. Je vertrouwt het niet helemaal, al die elektrische apparaten en al dat water. De man met zijn slijpschijf, al die flonkerende sterretjes die alle richtingen uit vliegen.

Toen je pas bezig was, begon je systeempjes te bedenken om het water efficiënt buiten te krijgen. Naarmate je langer bezig bent, verdwijnt die begeerte.

Een man die je even komt helpen stelt voor om het water van de plas in een kruiwagen te doen en het dan zo naar buiten te dragen. Dat is niet alleen technisch gezien een suboptimaal idee. Hij lijkt ook de spirituele dimensie niet helemaal te begrijpen.

Sommigen denken waarschijnlijk dat het een beetje zinloos is, te proberen dat water buiten te krijgen. Ze hebben waarschijnlijk gelijk.

En toch.

Heb je voor een spirituele oefening ook een spiritueel lichaam nodig? Het jouwe blijkt nog erg aards te zijn. Je rug vraagt je vriendelijk om te stoppen.

Minstens een uur later neem je de vraag in overweging.

Sommige antwoorden hebben ook enige tijd nodig.

Het is tijd om te vertrekken.

Op weg naar huis nog even omrijden langs de winkel. De chocoladevoorraad in huis bleek uitgeput. Maar zoals je aan de mevrouw in de winkel zegt: chocolade is geen verlokking, het is een fundamenteel mensenrecht.

Het voordeel van boeddhist zijn is dat je altijd kunt blijven proberen, je hoeft nooit aan te komen op je bestemming. (Hoeveel liter water je nu eigenlijk werkelijk buiten hebt gekregen, niemand zal het ooit weten…)