Lijstjes kunnen gemaakt worden. Met handige en nuttige en pedagogisch verantwoorde dingen. Die ook nog bijdragen aan de algehele wereldvrede. En aan de permanente zelfopvoeding. En zo mogelijk ook aan de innerlijke rust.
Toch maar eens aan dat boek beginnen. Misschien.
Cadeautjes beter leren inpakken. (En er nog meer geven.)
Een intensieve cursus volgen om ervoor te zorgen dat je elke kleine technische onverwachte wending tijdens het bestellen van de tickets voor het nieuwe cultuurseizoen zonder de lichtste vorm van ticketstress kunt opvangen. (Hoewel het ook – in het licht van de echte wereldproblemen – niet zo erg is als je nadien door een vriendelijke mevrouw wordt gebeld om samen met jou te regelen dat je alsnog je tickets krijgt.) Ook leren dat je niet noodzakelijk onmiddellijk geëxecuteerd zult worden als je belt naar de speciale helpdesk als je systeem vastloopt bij het bestellen. (Die mensen blijken daar gewoon klaar te zitten om problemen als het jouwe op te lossen, je hoeft dus niet te denken dat zij vooral en alleen bezig zijn met ECHTE problemen.)
Variant. Als je ooit nog eens in een ziekenhuis terechtkomt jezelf er door intensieve meditatie van overtuigen dat het niet verboden is om ergens diep in de nacht op dat belletje te duwen voor een nachtverpleegster als je vergaat van de pijn. (Ook in dit geval is er een kans dat de executie niet onmiddellijk wordt uitgevoerd.)
Ook nog kijken naar seizoen 3, 4, 5 en 6 van This is us. (En telkens voluit gaan voor het snotteren.)
Bellen naar Bob Dylan om alsnog samen een koffietje te gaan drinken. (Toen hij het de vorige keer vroeg, was er net een of andere belangrijke vergadering.)
Dat ding met tantra. (Of misschien toch maar voor je volgende leven. Alhoewel.)
Niet meer zeggen dat je een lelijke kop hebt. (Als je het immers nog één keer doet, gaat die ene vriendin zo boos kijken dat er een kans is dat je leven korter zal worden. Wat andere plannen in het gedrang kan brengen.)
Nog een hele tijd analoog blijven fietsen.
Variant. Hopen dat je nog lang sms’jes kunt blijven sturen.
Variant. Hopen dat je nog lang kaartjes kunt blijven sturen. (Met een postzegel.)
Je niet meer verontschuldigen voor je bestaan als het niet echt nodig is. (In alle andere gevallen is het een pedagogische opdracht voor de rest van de mensheid.)
Een vervolmakingstraject frangipanetaarten.
Veel wijze gesprekken met tegen dan heel grote meisjes (die nu nog grote kleine meisjes zijn), zodat ze jou permanent kunnen updaten over alles wat cool is, waarbij je minzaam kunt knikken.
Nog eens naar de opera met Victoria. (Maar dan wel eentje van Mozart.)
Begrijpen wat jouw planten je willen vertellen.
Veel herinneringen maken.
De zee die je vertelt dat het beter met haar gaat.
Nog veel boeken over de liefde.
Op wetenschappelijke wijze beslissen of je niet eigenlijk een heel grote jongen moet zijn om aan dat boek te beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten