Of je naar haar groeifeest wilde komen. Ja natuurlijk!
(Moet je dan zelf ook groeien? En mag dat ook innerlijk zijn? Zoveel existentiële vragen die nog overblijven voor de tijd die je nog te gaan heb op deze wereld.)
Er is nood aan een zekere mate van voorspelbaarheid. Cadeaus zijn van het boekachtige soort. (In de geheimtaal ook wel eens omschreven als basketballen.) Je kunt niet goed kiezen in de winkel. Dat ene boek ziet er wel erg mooi uit. Dat andere boek is misschien iets voor de verschillende aanwezige vrouwen. Op de kaft staat ook dat het ‘girls only’ is. Het boek geeft alle antwoorden op alle belangwekkende existentiële vragen die je jezelf kunt stellen. Je neemt ze maar allebei. Over dat eerste boek zegt de mevrouw in de winkel dat ze het zelf ook gelezen heeft, en dat ze het heel mooi vond. Glimlach.
Het is wel een eindje fietsen. Af en toe voel je wat wind, maar je vermoedt al dat je straks echt wind zult hebben als je terug naar huis zult rijden.
Bij aankomst loopt het groeifeestmeisje je tegemoet. (Eigenlijk ben jij een beetje verlegen en zenuwachtig, maar je hoopt dat ze het niet merkt.) Je geeft het cadeau en het kaartje en vraagt of ze nu speciaal voor dit feest nog meer is gegroeid. Zij zegt dat jij ook bent gegroeid. (Dat zegt ze altijd, zou het dan toch zo zijn?) Ze vertelt je dat ze best wel zenuwachtig is, eigenlijk.
De cadeautjes worden verzameld in de kamer, tot het cadeautjesuitpakmoment dat later nog zal komen. De mensen worden verzameld buiten rond de tafel. Binnen zijn ook de desserts verzameld. Buiten is er een gesprek over leeftijden. Jij bent om een of andere kosmische reden bij de oudere mensen. (Wat statistisch gezien zou kunnen kloppen, maar dat zegt niets natuurlijk. Tenzij je saai zou zijn…)
Het groeifeestmeisje gaat op een verhoogje staan en spreekt de aanwezigen toe. Eerst komt er een voorstelrondje (wie ben jij hier?) en daarna beginnen de opdrachten. Allen tegen één, dat is zo ongeveer het concept. Jij hoort bij allen. Aan de deur hangt een lijstje met opdrachten voor allen en een ander lijstje met opdrachten voor één. Je wilt je graag aanbieden voor het uitvoeren van de opdracht ‘maak 50 vlechtjes’ maar je wuivende haardos is qua wuiven en qua dos een beetje suboptimaal voor wat het aanbrengen van vlechtjes betreft…
Je vraagt je af of je over speciale competenties beschikt die wel zouden kunnen helpen bij het succesvol afronden van het lijstje. (Je bent nog steeds een beetje in de war nadat ongeveer een week geleden iemand heel verbaasd reageerde toen je met een keerborstel bezig was in de zaal waar net een brunch was geweest. Heb jij dan het imago van een of andere saaie intellectueel of zo die alleen een beetje met zijn hoofd kan werken? Saai, tot daar aan toe, dat kan nog kloppen…)
De eerste opdrachten verdwijnen al snel van het lijstje. (Er staan speciale vakjes na elke opdracht zodat je ze kunt afvinken. Check!) Tussen twee opdrachtjes in scoren de dessertjes wel goed eigenlijk.
De grote opdracht die een beetje naar achter wordt geschoven is het maken van een piramide (van mensen) van vier lagen. Allerlei potentiële varianten van stapelen worden bedacht.
Misschien ben je dan wel saai, je kunt je natuurlijk nog altijd nuttig maken. Met het bouwen van een tipi. Bouw een tipi waar dan drie mensen in kunnen. Dat is de opdracht. Je zoekt een mooi plekje uit in de tuin en gaat met enkele lange rechte takken aan de slag. Je bindt ze bovenaan samen met stukjes gras. De oma van het groeifeestmeisje komt ook meehelpen, met klimop. Een mooie doek eromheen en de tipi is zowaar klaar. Drie mensen, van het zo klein mogelijke type, worden gezocht en in de tipi geplaatst. Je vraagt wel, voor alle zekerheid, dat ze niet te hard tegen de tipimuur leunen. Check!
Ondertussen blijkt het cadeautjesuitpakmoment te zijn aangebroken. Ook daar is conceptueel over doorgedacht. Het groeifeestmeisje zal iemand aanduiden die dan haar of zijn cadeautje mag afgeven. En dat in volgorde van grootte, te beginnen bij klein. Jij mag laatst.
De zenuwen lijken ondertussen al wat minder.
Terug buiten is het moment van de piramide daar. De mannen – jij hoort blijkbaar bij de mannen – mogen de onderste rij doen. Daarna worden er nog enkele lagen mensen, hopelijk van het kleine type, op gestapeld. Het meisje boven jou heeft lange blonde haren die over jouw ogen hangen. Toch een heel nieuwe ervaring voor jou.
Voor je vertrekt vraag je aan het groeifeestmeisje of ze nog zenuwachtig is. Nee, gelukkig niet meer. Je vraagt of ze gelukkig is met haar feestje. Ja.
(Ze wordt zo groot, denk je. Je bent zo ongelooflijk trots op haar, denk je. Je hoopt dat ze op een mooie manier de wereld in kan groeien. Je hoopt dat ze altijd zo groot en zo klein zal kunnen zijn als ze zelf zou willen.)
En ja, de hele rit terug heb je tegenwind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten