Dat nummer van de nieuwsbrief dat je nog wilde maken. Het stond op je lijstje. In je hoofd is het het laatste. Daarna zou je rustig kunnen uitbollen en afwerken, alles netjes.
Soms lopen de dingen een klein beetje anders. (Waarschijnlijk altijd. De werkelijkheid is professioneel, als oefening in zen.)
Je ploegt je door een eindeloze reeks mogelijke items voor je nieuwsbrief. Netjes in een lange lijst. Je werkt ’s avonds door. Dan moet je de tweede dag enkel nog alle artikels schrijven. In een vloeiende beweging. (Zodat je collega’s nog net tijd genoeg hebben voor de vertaling.)
Je krijgt bericht dat het pakje met een belangrijk kerstcadeau die tweede dag zal arriveren op je werkadres. Alles verloopt volgens schema, denk je. De kosmos is je goed gezind.
De tweede dag loopt het lekker met die teksten. Je denkt dat alles netjes gaat lukken, zoals voorzien. (De wonderen van een goede planning en volledige controle over de werkelijkheid.)
Je krijgt een mailbericht dat het bewuste pakje is gearriveerd. Raar, normaal krijg je dan meteen een telefoon. Je gaat naar beneden. Samenvatting van een hoop gedoe en zeventien keer heen en weer lopen tussen alle hoeken van het gebouw, alle veiligheidsmensen en iedereen die aan het onthaal stond: niemand heeft een pakje gezien. Bellen naar de afzender, die zal bellen naar de koerier. Hopen dat de kosmos zichzelf in evenwicht brengt en dat het pak de volgende dag op magische wijze op je bureau zal liggen.
Van die goede planning is een enigszins gedeukt geheel over. Die avond toch maar doorwerken tot het schrijfwerk klaar is, en nog op tijd naar je collega’s kan. (Maar in je hoofd zou die avond al een beetje leeg geweest zijn.)
Die nacht toch slecht slapen. Sommige kleine dingen kunnen iets in jou doen wankelen.
De volgende dag helemaal klaar (zogenaamd toch) voor de grondeloosheid van het bestaan. (Het is, denk je, toch wel gemakkelijker grondeloos te zijn in een andere week dan die net voor de kerstvakantie.)
Eerst een bijzondere afspraak. Iets met ayurvedisch. (Het is andermaal een diepe ervaring, die je dingen laat zien. Iets met de aarde. Iets tussen vanzelfsprekend, vrij, bang, afstand, verbinding, stroom, ongekend. En nog enkele woorden. En nog veel meer.)
Je fietst terug. (Het klopt niet helemaal dat je nu nog dingen moet doen, je zou liever nawiegen, of zo.)
De magie heeft niet gewerkt, zo blijkt. Geen pakje.
Je gaat nog eens met alle mensen beneden praten. Je krijgt alle finesses en procedures te horen. Je hoort verhalen over mensen die in helse omstandigheden pakjes rond moeten rijden. Het is alsof je iets hebt veroorzaakt, ergens in de wereld daarbuiten. Alsof een of ander iets uit balans is.
Ze zijn het aan het onderzoeken, hoor je aan de telefoon. Je blijft vriendelijk, ergens zeurt ook een soort onrust.
Die avond nog een lange vergadering. Je probeert de pret erin te houden. Het is interessant, je wilt alles weten. Je bent moe.
Laat in de avond, voor je gaat slapen, kun je nog altijd even kijken naar die mensen die hun eerste date hebben in een restaurant. Soms zie je het op een kilometer aankomen dat het niets wordt, soms zie je die twee mensen smelten. Het leven kan mooi zijn.
(Je hebt overigens vastgesteld dat het aanbod aan kerstfilms nog is uitgebreid, tot telkens twee na elkaar. Klefferdeklefferdeklef. Maar toch betrap je je erop dat je soms toch heel even kijkt. Heel even maar, vanzelfsprekend.)
De volgende dag werk je thuis, door de treinstaking.
Je neemt je voor het dossier van het pakje dapper op te blijven volgen. Je belt naar de winkel, om te horen of zij al iets weten. Je kunt nu alle details aangeven van wie er aanwezig was op het moment dat het pakje zou zijn geleverd. Er lijkt nog een zwart gat te zijn. Er blijken ook camerabeelden te zijn, maar die mogen niet zomaar bekeken worden, zo heb je geleerd.
Even later een telefoon terug. Het pakje is teruggevonden. Er was een fout met het scannen, het is helemaal niet afgeleverd. Meer zelfs, het is onderweg, en zou nog die dag geleverd worden.
De op het werk aanwezige collega neemt het dossier van daaruit over. Ondertussen zijn alle mensen in het hele gebouw gealarmeerd, denk je. (Tot nu was je “die man zonder kinderen die op tv is geweest”. Nu ben je “die man van zijn pakje”. Ze hebben ondertussen ook allemaal een mening over de kwaliteit van de koerierdiensten, zelfs in kerstperiodes. Iedereen staat klaar om je desnoods met inzet van eigen leven te helpen.)
Ook die dag gaat voorbij zonder pakje.
De vijfde dag is er al. Je stelt het je allemaal voor. Alle onderdelen zijn klaar om die nieuwsbrief netjes af te werken, online te zetten. De andere dingen kun je normaal gezien ook nog doen. Dan is er nog het kerstetentje. En als je dan op tijd vertrekt kun je ook nog boodschappen doen.
Er komen natuurlijk nog allerlei andere dingen bij, die “nog even” zou moeten doen. Het is verder gezellig. Als die man met het pakje nu zou komen, zal hij zeker onmiddellijk omringd worden door zeven mensen van de veiligheid en drie onthaalmevrouwen, waarna jij met al je collega’s in escorte het pakje in ontvangst zult nemen om het naar boven te begeleiden.
Maar het pakje komt niet.
Het was dus een oefening in zen, zegt de kosmos. Je moet sommige dingen loslaten. Zoals het voornemen om nog boodschappen te doen. Je blijft dus nog langer op het werk, werkt verder af wat was voorzien. Je legt je er stilaan bij neer dat je na het weekend nog een dag terug zult moeten komen. (Want het was eigenlijk best wel praktisch om dat pakje op het werk te laten leveren, officieel.)
Die week die langzaam leeg zou lopen, is erg vol geworden. Vol van turbulenties, die je uitdagen. (O ja, in grondeloosheid of zoiets.)
Je stuurt een bericht naar de winkel. Of ze iets kunnen doen om het pakje toch na het weekend ter plekke te krijgen. Je vertrekt. De veiligheidsmeneren beneden kijken naar een hoop gebakjes die ze van de minister kregen. Je gaat door de draaideur naar buiten.
Weer thuis zie je dat het pakje zou zijn aangekomen, zo ongeveer net op het moment dat je vertrok. Je weet niet of er weer iets fout is gegaan met het scannen (een verklaring die de onthaalmevrouwen maar niets vinden trouwens). Je zult het pas na het weekend weten. De kosmos wil je iets leren. Andermaal.
Maar verder gaat alles goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten