Vis van het jaar

Je zult het maar zijn, vis van het jaar. De pladijs. Wie zijn ze? Wat doen ze? Wat drijft hen? We gingen het gewoon even vragen.

Voor ons zit Georges. Pladijs. Of het een eer is om vis van het jaar te zijn?

‘Goh, dat is wel een beetje dubbel. Normaal als je iets van het jaar bent, zoals schoenpoetser van het jaar, dan draagt dat bij tot je roem, en heb je misschien kans dat je iets langer zult leven. In ons geval is dat net even iets anders. Het is een grote eer, en tegelijk een heel klein beetje een vergiftigd geschenk, als u begrijpt wat ik bedoel. Maar ik wil niet ondankbaar zijn natuurlijk.’

Of hij een standpunt heeft over de Nationale Veiligheidsraad?

‘Ik had gehoopt dat je dat niet zou vragen. Tot nu toe vallen de regels voor de pladijs behoorlijk mee. De lockdown heeft er ook tijdelijk voor gezorgd dat het heel wat rustiger werd op de zee. Wij hoefden sowieso al niet in bubbels te zwemmen. Nu konden we nog eens rustig op bezoek gaan bij iedereen. Er was minder lawaai te horen in de zee, en dat was eigenlijk ook wel goed voor mijn tinitus. En ook voor de liefde, natuurlijk.’

Hoe het staat met het liefdesleven van de pladijs, dat leek ook wel een relevante vraag.

‘Het is een beetje zoals bij de mensen, denk ik. Ik ben van het romantische type. Ik schrijf gedichten en brieven voor mijn geliefde. Het is een speciale techniek wel, met zo’n vulpen onder water. Maar je moet iets over hebben voor de liefde. Ik vertel haar de hele tijd hoe mooi ze is. En soms gelooft ze het een beetje, hoop ik. Het is voor een pladijs iets moeilijker om stoute woordjes in het oor te fluisteren van je geliefde dan bij een mens. Onze lichaamsbouw laat sommige dingen iets moeilijker toe. Ze heeft me dan ook aangemoedigd om die dingen allemaal gewoon te zeggen, hardop. Daar werk ik nog een beetje aan, maar ik doe mijn best, al mag ik dat van haar niet zeggen. Je hebt ook specifieke competenties nodig, onder meer voor het aanbrengen van nagellak.’

Heeft Georges de pladijs ook een mening over Donald Trump?

‘Hij is slecht voor mijn bloeddruk, dat kan ik wel zeggen. Heb je dat nu vandaag gelezen? Dat hij zelfs niet zou willen beloven dat de machtsoverdracht vreedzaam zal verlopen als hij zou verliezen van Biden? Ik begin dan helemaal te trillen van verontwaardiging. Op zich is dat niet zo erg. Goed trillen voorkomt ook dat trauma’s zich vast gaan zetten in het lichaam. Maar als je vis van het jaar bent, kijkt men wel iets nauwkeuriger toe en moet je altijd op je woorden letten. Ook met al die social media. Gelukkig circuleren er nog geen ongewenste foto’s van mij. Mijn geliefde heeft er wel enkele van mij die best niet al te ver weg drijven, of zoiets.’

Of Georges ook nog een advies heeft voor de onderhandelaars voor de nieuwe federale regering?

‘Ik denk dat de bevoegdheid voor het aanduiden van de vis van het jaar niet federaal is, dus daar moeten ze zich niet mee bezighouden. Er is nog wel een federale bevoegdheid in het kader van het biodiversiteitsbeleid, onder meer voor de mariene reservaten, als ik me niet vergis. Het is niet de bedoeling dat er in de zee ook lintbebouwing komt, dus hopelijk maken ze goede keuzes. Ik hoop dat er ook een bepaling komt die het gebruik van gore seksistische taal tegengaat. Staatsmensschap laat zich kennen in liefde voor de taal en ook liefde voor de medeburgers. Pladijzen hebben op dat vlak een veel groter ethisch besef, denk ik. Dat leiderschap ook niet authentiek of niet verbindend zou kunnen zijn, is een optie die niet in ons systeem zit. Dat is een beetje zoals niet kunnen begrijpen dat regen ook niet nat zou kunnen zijn. Wij weten natuurlijk beter dan veel mensen dat we een deel van de zee zijn. Sommige mensen denken dat ze alleen van zichzelf zijn.’

Of Georges onlangs nog goede muziek heeft gehoord?

‘Ik weet niet of je het al gehoord hebt, maar Bob Dylan heeft een nieuwe aflevering van Theme Time Radio Hour gemaakt, over het thema whisky. Man man man, zo geweldig. Echt heerlijk. Verder kijk ik wel uit naar een terugkeer naar de concertzaal. Dat heb ik wel gemist, in coronatijden. Maar het is me gelukt een kaart te pakken te krijgen voor het concert van Spinvis. Spinvis zal nooit vis van het jaar worden, denk ik. Dat is misschien wel niet eerlijk. En ten slotte moet ik zeggen dat ik toch niet echt overtuigd ben door die nieuwe opname van de Goldbergvariaties door die Chinees, Lang Lang of zoiets. Het is me een beetje te fluïde of zo. En ook meer Lang Lang dan Bach. Ik heb het liever wat strakker.’

En, ten slotte, of Georges nog belangwekkende gedachten heeft die hij zou willen delen met de mensheid?

‘Volg de stroom. Dat zegt mijn geliefde altijd tegen mij. Ik oefen me daarin. Soms zie ik de stroom, soms neemt de stroom het een beetje over, soms ben ik de stroom. Dat is iets als de eerste dans, denk ik. Ik kijk wel graag naar haar, dat is er misschien wel een onderdeel van. Ze kan mooi ademen. Haar ogen kunnen dichtbij en veraf zijn. Ze zegt soms dat ze de ogen van een pladijs heeft, maar dat ontken ik natuurlijk in alle talen. Kijk eens, zeg ik soms. De stroom. En zo ziet ze mijn rimpels niet. Het is wel zo dat de meeste rimpels bij pladijzen komen door lang in het water te liggen. Maar niet allemaal. Ik denk de hele dag na, over alle existentiële thema’s. Zoals de eerste dans. Of het verlangen naar zachte peren. En daar krijg je dus ook rimpels van. Ik hoop dat ze die niet ziet. Maar zij zegt dat ze wel mooi zijn. De mijne.’

Dankjewel Georges, en geniet er nog van om vis van het jaar te zijn.