Verdwijnlagen

Je beweegt door de ruimte, je verdwijnt langzaam in een ritme. Iets met lagen die elkaar raken.

Lagen stof, lagen huid, lagen was, lagen papier. Dingen die waren maken dingen die zijn.

Na enkele zalen nemen ze het van je over, zie je het. Hoe verdriet, sterven, verlangen, drift, streven elkaar raken. En je ziet de lagen in je huid, ze laten zich traag aan je zien, ze zijn er allemaal.

Misschien zag je eerst het verdwijnen, tot je enkele zalen verder beseft dat je het blijven ziet.

En verhalen raken elkaar aan.

Verdwijnlagen zijn blijflagen, en misschien heeft jouw huid ook al die kleuren. Je bent het ritme geworden. Je ziet troost in dat veranderen.

 

Bij de tentoonstelling Khorós van Berlinde De Bruyckere in Bozar.