Fijne dingen

Na de vergadering naar de trein lopen. Met iemand die je tijdens de vergadering voor het eerst zag. Denken dat het zelfs net iets langer had mogen duren.

Na de avondvergadering in de nacht nog lang napraten voor het huis. Over de kinderen en over de liefde. Daar hoort het toch wel over te gaan op dat uur. Iets geleerd hebben over de liefde.

Het is fris in de ochtend. Niet echt koud. Wel fris. Je handschoenen aantrekken. Niet omdat het echt moet. Maar wel omdat het gewoon lekker is. Iets van geborgen.

Een vriendin komt even langs. Snel voor twee koken. Een mooi gesprek. Vaststellen dat je eten lekkerder smaakt als je voor iemand anders kookt.

Je neef op de televisie zien spelen in een band. Een beetje staan te glimmen van trots.

Iemand die je vaak ziet. Je vroeg je al lang af hoe ze eigenlijk heet, en wat ze doet. Om anders te kunnen kijken. Ineens de naam vinden.

Iemand die je al lang kent, en af en toe tegenkomt. Een naam die je om een of andere reden niet kunt onthouden. De naam opzoeken, en merken hoe het je rustiger maakt. De dingen kloppen weer.

Een mooi gesprek met de mevrouw in de boekhandel. Iets over die mooie man die op de cover staat van het boek dat je net kocht voor een vriendin. Je was naar dat boek op zoek. Je vertelt haar over de programma’s die je lang geleden zag met hem erin. Hoe lang dat geleden is, vraagt ze. Een jaar of twintig, denk je. (Het maakt je een beetje verlegen, al weet je niet waarom.)

Blij zijn om iemand terug te zien. Zeggen dat je blij bent om iemand terug te zien.

Heel erg onder de indruk zijn van die nieuwe plaat van Bob. Een nummer als Why Was I Born, helemaal aan het einde. Eerst luisteren naar een versie van Billie Holiday, daarna naar de zijne. Voelen hoe een leven ingedikt is tot die paar minuten. Voelen hoe een lichtheid en een diepe tragiek in zijn uitvoering zitten, tegelijk. Hevig ontroerd zijn.

Iets met chocolade.

De mevrouw in de winkel die zegt dat jij nooit je brood laat snijden, en hoe ze glimlacht. (Vaststellen dat iemand je bestaan heeft opgemerkt.)

Een heel mooi en boeiend gesprek. Regelmatig denken, maar het niet zo zeggen, dat het een bijzondere ervaring is te horen hoe iemand anders, ongeveer even oud, tot dezelfde inzichten komt. Ontroerend.

In de nacht naar huis rijden. Vaststellen hoe heerlijk stil het is als je naar beneden bolt.

Iemand op de televisie zien beschrijven wat hij vond van iets dat hij net gegeten heeft. Zowaar tranen in de ogen krijgen, door zijn ontroering.

Een mooie herinnering bezoekt je. Je zoekt het handschrift op, om de herinnering aan te vullen.

Weten dat je boek bijna op is. Voor de stapel staan twijfelen welk extra boek je mee zult nemen. (Het is een universele en belangwekkende levenswijsheid, dat je steeds een reserveboek bij moet hebben.)

Een boek wegbrengen met de trein, wetend dat je daarmee iemand gelukkig kunt maken.

De twee mannen naast je in de trein, die in het Spaans over muziek aan het praten zijn. Zonder te kijken voel je hoe ze aan het glunderen zijn.

Jezelf horen vertellen aan een vriendin dat je eigenlijk wel vaak gewoon gelukkig bent.

Het verlangen naar de boekenbijlage. Onderweg naar het station. Denken aan de boekenbijlage die je zult gaan lezen. Eerst dat boek nog uitlezen,  op het perron, zodat je helemaal klaar bent voor die bijlage na het instappen.

Een fijne namiddag doorbrengen met een dierbare vriendin. Trage gesprekken. En chocoladetaart. Je probeert iets te vertellen. Het is nog ingewikkeld, maar het wordt gewoner door het te vertellen.

Je bezoekt de binnenplaats. Er is veel volk. Samen met enkele anderen bezoek je de groentetuin. De jongen vertelt heel trots over de tuin. Daarna sta je te kijken naar de groep kinderen met de trommels. Het is heerlijk om te zien hoe ze met elkaar communiceren.

Al genieten van het vooruitzicht van een lange treinreis, over de grens, langs een andere weg dan anders. Al denken aan het boek dat je mee zult nemen voor onderweg.