Niet weten hoe je op je vingers moet fluiten.
Niet echt goed weten wat je zou moeten zeggen tegen Shakespeare als je hem tegen zou komen.
Niet weten – blijkbaar – wat er gebeurt als een dierbare je vraagt om je hand aan haar te geven.
Niet weten hoe je zonder handen moet fietsen. (Of niet geprobeerd, waarschijnlijk. Dat is een andere categorie misschien.)
Niet weten wat je mist omdat je niet op instagraaaammmmm en 743 andere soosjal miedia platforms zit. (Of is dat staan, of liggen? Waarom is dat zitten?)
Niet goed weten hoe je moet antwoorden op die handgeschreven brief van Penélope Cruz, die je vraagt om een koffietje te gaan drinken om nog eens bij te praten. Moet je dat antwoord dan trouwens net wel met zo’n nieuwe priorzegel versturen, of net niet?
Niet echt goed weten wat je zou moeten doen als je andermaal een bericht krijgt in je mail dat ongeveer zo gaat: “Uw incident INC0292689 werd afgesloten. Gelieve de service desk te contacteren mocht u vragen hebben.” Niet helemaal zeker zijn of de wereld onmiddellijk daarna zal vergaan of door het ingrijpen van de service desk net van de afgrond is gered. Niet over de nodige skills beschikken om aan de service desk iets te vragen dat niet over zal komen als utterly stupid. Volgens de service desk. Zelf vind je de vraag of alles nu weer gewoon werkt best een zinvolle vraag, eigenlijk. Maar je weet dus niet welke kosmische verdragen bepalen dat dat niet zo is, ongetwijfeld.
Niet weten of dat tantrisch ding in je droom een uitnodiging of een waarschuwing was.
Niet goed weten waar je een trui zou kunnen vinden die je echt mooi vindt. (Waarschijnlijk ook niet echt goed gezocht.)
Niet goed weten waarom er in de winter winterkleuren moeten zijn.
Niet weten of je eigenlijk wel meer dan één aflevering zou willen zien van die ‘prestigieuze’ nieuwe reeks op de televisie.
Niet weten of je wel in de juiste taal spreekt tegen die ficus.
Niet weten hoe lang je die hoop lege confituurpotten nog gaat bijhouden, die ene bak dus.
Niet weten hoeveel aflaten je nog hebt. Niet weten of je je paswoord voor het platform van de e-aflaten nog wel hebt. Niet weten of dat niet weten je nu misschien wel gelukkiger maakt.
Niet weten of je er wel goed aan deed om dat lucratief aanbod om te poseren voor de nieuwe campagne van Calvin Klein af te wijzen.
Niet weten vanaf wanneer je zenuwachtig moet worden voor die afspraak in de kliniek in de lente van 2020.
Niet goed weten wat het allemaal betekent dat het dit jaar 20 jaar geleden zal zijn dat je kanker kreeg.
Niet weten waar de man huist.
Niet weten of het zondagnamiddagverdriet op het juiste uur kwam.
Niet weten of het nog wel de moeite is om aan die cursus balletdansen te beginnen.
Niet weten of je wel genoeg zegt aan de mensen die je graag ziet dat je hen graag ziet, ook al zeggen zij dat het wel redelijk duidelijk is.
Niet goed weten of je van alle dingen de juiste handleiding hebt. Niet weten of dat zo erg is.
Niet weten of het wel goed gaat met Victoria.
Niet weten hoe dat apparaatje van de PC Banking juist werkt.
Niet weten of je het goede doet, elke dag. Wat misschien het wezen van onze existentie is. De twijfel is dus tegelijk de troost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten