Geluidloos

De kranten lezen in de stiltewagon. (Die blijkbaar ook een beetje de koeltewagon is.)

Je collega die ziet wat je denkt.

Het ochtendlicht dat op je wacht.

Jezelf uit handen geven aan de stilte in de nacht.

De man die op straat ligt te slapen.

Kijken naar de regen aan de andere kant van het raam.

De twee vrouwen in de trein die je lang aankijken en glimlachen.

Door de ruimte bewegen om foto’s te maken en hopen dat niemand merkt dat je er bent.

De mevrouw aan de kassa die je herkent bij het binnenkomen.

De dronken man die wiebelend probeert vooruit te komen.

De foto met die vijf mensen. Jij bent er eentje van.

De vrouw die een dik boek zit te lezen. Je kunt net niet zien welk boek het is.

Het kleine meisje loopt heen en weer over het plein, genietend van deze overwinning op de zwaartekracht.

De straatschoonmaakmeneer die in de vroege ochtend als in een traag ritueel met zijn lange tang kleine dingetjes opraapt.

De twee vrouwen die hand in hand voorbij lopen, in stille gelukzaligheid.

De lente die zich laat vermoeden.

De apotheker die naar je wuift wanneer je haar door het raam ziet staan.

Het boek dat op je tafel ligt te wachten.

Het verdriet dat je leest in een bericht.

Het veelbetekenende oogrollen.

Iemand die je hoopt te zien en die er niet is.

In de zetel zitten en merken hoe de nota die je moet schrijven zich begint te vormen in je hoofd.

De vriendin die net in de andere richting fietst en die je even later nog eens ziet rijden.

De beer in het raam van het huis aan de overkant die altijd naar jou zit te kijken.

De woorden volgen terwijl je schrijft, benieuwd waar ze je mee naartoe zullen nemen.

Het moment net voor je radio aanspringt in de vroege ochtend.

De vrouw die je vanuit de verte traag in jouw richting ziet komen. Aan hoe ze stapt, zie je dat ze zwanger is.

Wachten op de schildermeneer die langs zal komen om naar je muur te kijken.

Het gesprek dat even stilvalt terwijl je op de tafel van de kinesiste ligt.

Dat mooie moment in je droom.

De foto van die actrice.

De was die hangt te drogen.

De twee mensen die je ziet praten op het perron, met veel handbewegingen, maar net te ver weg om iets te horen.

Dat ene moment net voor die nieuwe cd begint.

Door het huis gaan wanneer alle lichten uit zijn.