Een nieuwe week. Een gevoel van verwachting, of zoiets. Je steekt de straat over en haalt de doos op. De doos met boeken. En ineens mag je dat ding zomaar in je handen voelen. (Net echt, denk je.)
Laatste afspraken worden gemaakt, de laatste rechte lijn. (Je zegt tegen jezelf dat het misschien wel echt is.)
Ze haalt het boek op, ze zal het gesprek doen. (Het komt goed, denk je.) En alle vragen. Je kijkt naar waar je antwoorden je naartoe leiden. (Misschien moet je je eigen boek niet meer helemaal instuderen, misschien zal het wel lukken.)
Een andere dag. Je werkt thuis.
Je fietst naar de middagvergadering. Het is frisjes. (Je denkt dat je te laat zult zijn. Je bent veel te vroeg. Zoals steeds.)
Die avond. Je mag het gesprek aan de tafel leiden. Je leert veel van al die slimme mensen aan de tafel. Dingen over balken, onder meer. (Je bent een deel van de stroom, denk je.)
Een andere dag.
(Jean, je moet nog een beetje promo doen, zeg je.) Je zet de foto met het boek online. (Wat er gebeurt, het overrompelt je weer. Je weet niet goed wat het is.) (Stemmetjes.)
Je moet nog even langsgaan in die grote zaal, voor de repetitie. De volgende dag, tijdens de conferentie moet je even op het podium komen. De twee vrouwen wachten je al op. (Het blijkt dat je de enige bent die naar de repetitie komt.) Je hebt de doos met de boeken bij je. Een andere mevrouw monteert een headset met microfoontje op je hoofd. Je verontschuldigt je voor je dikke kop. (Zoals steeds.) In de bus terug kijk je naar de mensen.
De volgende dag. Na de trein, even stappen door de ochtendstad en de bus ben je er nog goed op tijd. Je moet op de eerste rij zitten. De minister zit naast je. Twee mensen komen dat ding weer op je hoofd monteren. (Zou het er niet afschuiven met die dikke kop?) Samen met je collega zit je klaar voor je presentatie. De sprekers voor je lopen uit. De organisatiemevrouw wordt een beetje zenuwachtig. Ze vraagt of ze van die zeven minuten zes minuten mag maken. Doe maar vijf, zeg je. Jullie werken het af in vier minuten. (Nu is de zaal op de hoogte van het strategisch belang van chocolade.)
Je hebt daarna nog een debat te modereren, en een debat waarin je gewoon zelf aan het woord mag komen. Je kijkt naar de mensen in het publiek.
Je neemt weer de bus terug, voor dat stukje. En je ziet het weer, nog intenser dan de vorige dag. Hoe mooi het is. Iedereen staat en zit dicht bij elkaar. En de hele wereld, de hele stad, is in die bus. En het is zo mooi. Al die gezichten, al die kleuren, al die hippe kleren, het leven dat beweegt, met kinderwagens die met vereende krachten in en uit de bus worden gezet, al die talen door elkaar.
Die avond. Je mag meegaan naar de opening van de tentoonstelling. (Je gaat nog even langs bij de boekhandel. A ja, jij bent die van dat boek.) Je krijgt het niet helemaal bij elkaar in je hoofd. Een receptie en een tentoonstelling. (Het ligt ongetwijfeld aan jou.) Je loopt tussen de schilderijen. Je probeert je hoofd af te sluiten van al die mensen die precies gewoon doorgaan met wat ze beneden aan het doen waren. Je lichaam zoekt een ritme van bewegen, zoekt wat er gewoon is. Normaal gaat het vanzelf. (Je denkt aan je museumvriendin, met wie je nooit moet afspreken hoe jullie willen bewegen.) Het wringt, onder je huid. Je schaamt je een beetje tegenover al die mooie schilderijen. (Misschien moet je nog eens met haar terugkomen.)
Een andere dag. Je hebt nog een hoop dingen in te halen. Je maakt een lijstje. Je kijkt ernaar. Het is.
Een mooi gesprek. Je loopt nog even langs de namiddagsessie. Je luistert naar de sprekers, naar de stem van die Ierse mevrouw.
Vroeg opstaan, je hebt een lezing te geven.
De halve trein is gevuld met mensen die blijkbaar naar een of andere fantasyconventie gaan. Jij bent gewoon verkleed in je saaie zelf.
Je trekt jezelf op gang met je lezing, je volgt het verhaal dat zich vertelt.
Je leert nieuwe dingen bij, je zou zowaar bijna met de tijd mee kunnen zijn.
Terug thuis fiets je nog snel door de stad, voor alle weekendboodschappen.
Gewoon thuis, hoe je ernaar verlangde.
(Je krijgt maar niet genoeg van die mooie nieuwe opname van de Goldbergvariaties.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten