Misschien verdwijnen.
Even.
Alleen water zijn.
Even geen vorm.
Geen huidtijd.
Alleen vloeibaar.
Zonder afwezigheid.
Alleen maar hier.
En de troost.
Geen woord.
Voor wie je bent.
Even nog.
Alleen water.
En warm.
En kijken.
Misschien hoor je de wind.
Misschien is er ergens iemand.
Het verandert niets.
Aan wat blijft.
Waterverlangen.
Water kun je niet hebben.
Alleen de illusie ervan.
Dat alle tijd er zou zijn.
Tot alles wat zich herinnert.
Verdampt zou zijn.
Wie zou je zien.
Als water.
Water kun je vermoeden.
Een bedding niet.
Je vertelde het haar.
En ze begreep het meteen.
Ze wist het.
Misschien kun je het zien.
Dat verdwijnen.
Waar het zou zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten