Ondertussen

Toch ook enkele nuttige dingen doen. Het zal wel plichtsgevoel zijn. En toch voelt het ook goed om als het ware terrein terug te winnen. Of zoiets.

Te vroeg wakker worden. Dat was niet de bedoeling.

Het lichaam begint zich langzaam te schikken naar het andere ritme. Met enkele horten en stoten. (Ook daarna blijven er nog genoeg zere plekken over.)

Je oordeelt dat het zeer nuttig is om naar de winkel te gaan. Op zoek naar een nieuwe broek. Je past er een. De pijpen zijn te smal, denk je. Dat wordt lastig bij het fietsen. (Heb je dan zo’n gespierde benen? Was je nog niet opgevallen. Mag je zoiets denken?) Geen broek. Wel een kleurig hemd. (Je neemt je voor om het nieuwe hemd dit keer meteen aan te doen, en niet nog eens drie weken te laten liggen.)

Pas na enkele dagen met middagdutjes zit de leesnamiddag goed. En kun je dus enkele uren doorlezen.

Je krijgt zin om een lange brief te schrijven. Het is niet geheel duidelijk aan wie.

Het blijkt andermaal niet eenvoudig om een nectarine zonder deuk van de markt tot bij jou thuis te krijgen.

En ja, de lekkere druiven zijn er weer. Je laat ze eerst enkele uurtjes liggen vooraleer je de eerste proeft. Je zou het bijna willen uitroepen, maar je doet het niet. (Je kijkt nog even om je heen, er is niemand, dus waarom niet eigenlijk? Heeft iemand je ooit gezegd dat je braaf moest zijn? Misschien was je zelf wel die iemand?) Lekkere druiven dus. (En ze doen iets met je buik, merk je blij.)

Boeken uitlezen, het maakt je intens gelukkig. (Er ligt nog een stapel te wachten. Eigenlijk zou je zo nog een stapel extra willen kopen.)

Kleine stukjes opruimen. Hoekjes waar al te lang dingen waren blijven liggen. (Met telkens: dat doe ik volgende keer wel, of ooit.) Misschien zullen anderen het niet eens zien, maar jij wel.

(Een lijstje maken met nuttige dingen uit te voeren tijdens de vakantie, is dat er niet een klein beetje over? Een heel klein beetje?)

Je kijkt naar de bezoekafspraakjes in je agenda. Mmm.

Onherroepelijk. Herinneringen aan liefdes, ze horen bij de vakantie. De goede en de kwade dagen, ze doemen op in de vakantie, telkens weer. Iets als een trage rivier door je heen. (Dingen laten stromen, dat is misschien ook wel vakantie.)

Je had ook nog een stapel DVD-boxen met mooie reeksen die je allemaal in je vakantie ging bekijken. Bij het opruimen van de kleine stukjes, en het op een stapel leggen van de desbetreffende boxen denk je dat je misschien iets te ambitieus was. (Gelukkig zijn DVD-boxen niet biodegradeerbaar. In tegenstelling tot nectarines.)

(En de boze wereld daarbuiten ademt door je adem heen. Hij is er altijd, nooit weg. Die knop zet je niet uit.)

Het blijft een mysterie, wat de rest van de mensheid doet met de slang van de stofzuiger als je niet aan het stofzuigen bent, als je even de stekker uit moet trekken om verderop in het huis weer te beginnen, of als je het stofreservoir moet losklikken om het leeg te maken. Je hebt al allerlei dingen geprobeerd, zoals over een stoel hangen, aan een klink hangen, om de slang maar niet op de grond te moeten leggen. Het gaat altijd fout.

(Niet dat de politiek ver weg is, maar je wilt hem even aan deze kant van de woorden houden. Het lichaam verzet zich tegen die woorden. Voor een tijdje.)

Buiten op het terras. Je kijkt naar de zonnebloem die al open is. Een andere is op komst. Ze bezoeken jou. Je voelt je meer dan vereerd.

De kranten netjes helemaal uitlezen, en daarna ook weer netjes dichtvouwen en mooi op de tafel leggen. Het hoort bij het ritme.

Bij het koken CD’s draaien die je al lang niet meer hoorde. Je staat mee te dansen. Het leven kan soms overzichtelijk zijn.

Door de stad fietsen en kijken naar mooie mensen. En je afvragen wat hun verhalen zijn.

Je leert steeds iets over jezelf. Zoals: wat er aan residu overblijft in jezelf na het ontspannen, ergens tussen hoofd en de rest van het lichaam.

Buiten op het terras. Ineens denk je aan x. Zou x nu ook aan jou denken? Hoe verplaatsen gedachten zich door de lucht?

(Weten dat er binnenkort een verhaal zal komen over een zomer, in 1999, toen de zon verduisterde, en toen je te weten kwam wat er al maanden aan de gang was. Het zal wel komen, je moet er geen moeite voor doen. Het hoort bij augustus waarschijnlijk.)

(Je ziet een filmpje over een massage. Ja, dat is het, denk je, dat wat je niet uit kon leggen.)

Je mag niet vergeten ijs te halen in de winkel voor het bezoek dat je zult krijgen binnen enkele dagen.

Gedachten gaan door je hoofd. Dingen die je zou moeten zeggen. (Je neemt je voor dat ook te doen.)

(Soms zie je in een flits hoe zacht je zou willen zijn.)

(Soms zie je in een flits waar je naartoe zou kunnen gaan. Soms zie je in een flits hoe het zou kunnen zijn. Soms denk je: het stroomt, het is goed zo. Soms weet je het niet helemaal zeker, ook dat is goed, denk je.)

Een interview op de radio. Tegelijk eten, en de krant lezen, en toch ervoor zorgen dat je helemaal niets mist. Het blijft nadien nog door je hoofd gaan. In allerlei richtingen.

Hoe je van woorden kunt houden. Voorzichtige woorden. Voorzichtig geschreven, voorzichtig gelezen.