Nadenken over die stoel. Hoe die te redden zou zijn.
Als het te veel is, zal het je verstikken. Als het te weinig is, weet je misschien niet meer wie je bent.
Verlangen is een ingewikkeld woord.
Uit een droom kantelen in de ochtend. Even rondom kijken, zien waar je bent.
De dingen bieden weerstand. Ze houden de stroom op.
Tijdens het poetsen telkens even de rand van je lichaam voelen.
Er zijn tranen, net onder je huid.
Weer enkele platen uit zijn collectie, ze ontroeren je. Wat zou je best doen?
De dingen nu al opruimen, voor na jouw leven. Het is ook iets.
De stofzuiger wijst je op de zwaartekracht.
Zou de stoel daar kunnen staan? Misschien moet er een andere zetel komen.
Je ziet iemand die naast je zit en mee de kamer aanpakt.
De was ophangen.
Het was ook de dag van de liefde.
Zoveel hoopjes die je al gedaan hebt.
Misschien moet je een foto maken van de CD-kast om naar haar op te sturen.
Het betekent misschien veel voor haar.
De mensen die je nog zou moeten bellen.
Je hebt de foto van hun trouw op de piano gezet. Het lijstje blijft mooi rechtop staan.
En dat jij het was die 50 jaar later opnieuw een foto zou maken van hen.
Nu je rug niet aanraken, je zou kunnen breken.
De dingen die je zou veranderen, misschien is de zomer een goed moment.
Het liggen is een beetje rusteloos, er moet nog iets.
De nieuwe boeken. Je naam erin. En van wie. Netjes op de stapel. Rustig.
Je leest verder in de tekst. Het potlood balanceert. De woorden van je reactie.
Een chocoladetruffel als een ritueel.
Zien hoe je alleen bent.
Zoeken naar de stroom.
Dat jouw handen niet met hout zijn gaan werken. Was de tijd teleurgesteld?
Misschien zei je altijd nee. Of toch heel vaak.
Misschien kunnen de dingen je claimen.
Even helemaal niets, en dan lente, dat kun je wel zien.
En de dingen die je niet allemaal goed kunt doen.
Iets is moe. Iets is het niet meer. Denk je.
Het mooiste cadeau zou zijn dat je zomaar de grens over zou kunnen rijden en met haar praten.
Pijn.
Het licht is zo mooi, het blijft zo lang. Het licht van februari. Je smelt telkens weer.
Je denkt aan de kinderen. En het verschil tussen wel of niet, in dat beeld.
Je ziet iets van Bach. En je denkt dat ze te snel bewegen voor de muziek.
De aardappeltjes bakken. Iemand kijkt mee. En het is goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten