Tussenzinnen

Ineens zie je het voor je. Die boeken, misschien is het tijd.

Wat zij zegt in dat filmpje. Dat over die delen. En het jongetje.

Je ziet je hoofd op de foto. Het buigt voor de grootvader.

Wachten op de trein. De woorden komen, voor een stukje binnen enkele dagen.

Dus daarover zal het gaan, merk je. De woorden hebben gekozen.

Het landschap, daar. Hoe het boek telkens iets prijsgeeft. Oei, je bent er al.

De tuin is wilder. Het mag.

Je hoort jezelf die dingen voor het eerst vertellen. Zo bij elkaar.

Je buik wacht tot je weer thuis bent. De pestoherinnering gaat niet over.

De buurvrouw maakt zich klaar om te gaan lopen. Een dialoog met het horloge.

Het is alsof je een klein beetje gewichtloos in de nacht hangt. Of een deel van je.

De techniek voor het stofzuigen van de gordijnen laat zich weer even zoeken.

Je wacht nog even tot de bui voorbij is vooraleer je op de fiets stapt. Zeg je ook in een bericht.

Je kijkt naar de mensen rond de tafel. Je kiest de zinnen, ze leggen zich neer.

Rijstverlangen. Je handen.

Vroeg in de ochtend. Het oud papier met milde aandacht naar buiten brengen.

Nadenken over discipline en eenzaamheid.

De ramen wachten op jou. Helemaal zonder strepen zal voor je volgende leven zijn.

Je kijkt naar de delen. Misschien doe je dat al een beetje.

De schoen is klaar. Je boeken zijn aangekomen.

In die stoel, daar is de plek. Je bladert door de boeken. Het is tijd.

Een middagdocumentaire over Aretha Franklin. Het mag.

De dingen die je haar zou willen vertellen. Over wat je nu weet.

Die vrouw in het boek. Je denkt aan iemand.

Je ziet een verhaal in je hoofd. Het water is zacht, vraagt je.

Van binnen gezien ziet buiten er een stuk helderder uit. Dan toch een beetje gelukt.

Even kijken hoe het zit met de bushaltes voor de volgende dag. De weg al voor je zien.

Iets over de kleine routines. Je begrijpt het.

Misschien is het weer tijd voor de massage. Iemand zal vinden van wel.

Dat van die veiligheid. Je begrijpt het. Tijdens de afwas.

Het filmpje over de zangeres dat je de vorige dag zag. Hoe ze beweegt, daar blijf je aan denken.

Het huis heeft je iets te zeggen. Er is iets veranderd, en het is goed.

Jóhann Jóhannsson blijft bij je. Toen die avond, je weet het nog.

Misschien is het genoeg voor deze dag.