Wat zou het landschap weten
Over waar je breekt, en
Waar je geheeld wordt
En het tasten in sporen
Er is geen geheim in
Elke dag weer geboren worden
Naast het kind gaan zitten
En kijken, en blijven
Meer is niet nodig, zei de zee
Je bent niet van jezelf alleen
De adem die je kreeg, draagt jou
Terwijl jij in de wind staat
En in die luwte, zit het kind
Rustig te tekenen
Er is nog zoveel later
In dit hier
jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten