Libelle

Het andere meisje zegt: ‘Ik wil graag nieuwe vriendjes. 2 + 1 nieuwe vriendjes. Ook een jongetje, dat wil ik graag. Maar ze willen geen vriendjes worden met mij. Ik had het gevraagd. Aan een jongetje: wil jij mijn vriendje worden, wil jij mijn vriendje worden, wil jij mijn vriendje worden. En hij zei: nee.’
Jij (samen met je dierbare geliefde): ‘Hij was misschien verlegen.’

(Die laatste vorm van samenzeggendheid geeft andermaal aanleiding tot het mogen doen van een wens. Die dient natuurlijk geheim te blijven. Als je hem verklapt, brengt dat ongeluk. Of beter: dan komt de wens niet uit. Dat zijn al twee wensen op twee dagen.)

Maar, wat zou er mis zijn met het andere meisje waardoor die jongen nee zegt? Niets, vanzelfsprekend. Misschien iets met die jongen? Misschien wou hij zelf naar het andere meisje toestappen om te vragen of zij zijn vriendinnetje wilde zijn, maar durfde hij niet. Dat is een fenomeen dat wel meer wordt waargenomen bij jongetjes. Dat ze zich in omwegen wringen. (Eerder die dag had het ene meisje nog gevraagd wat dat betekent, een omweg. Maar als een omweg een langere weg is, wat is dan de kortere versie van omarmen?) Misschien had hij zich dagen mentaal voorbereid, allerlei scenario’s overlopen (als ze dat zegt, dan zeg ik dit) en die in stroomschema’s omgezet. Hij dacht dat hij er eindelijk klaar voor was, na enkele woelige nachten van heen en weer draaien. En toen hij eindelijk in haar buurt durfde komen, zei zij zo BAF! in zijn gezicht: wil je mijn vriendje worden? Ondanks diepgaande studie van de communicatietechnieken van peuters van na de tweede feministische golf was hij op zoveel directheid niet voorbereid. En aangezien hij – uit schroom, een ander fenomeen bij sommige jongetjes – niet gewoon met ja durfde antwoorden, alsof dat te gretig zou zijn of zo, zei hij – zonder het zelf goed te beseffen – nee. Zo ontstond de tragische situatie van twee peuters die eigenlijk alleen maar vriendjes wilden zijn maar door een kosmische hapering niet bij elkaar kwamen. Nog niet, hopelijk…

Wat doe je met zo’n situatie? Waar kun je deskundig advies vinden? In deze tijden kun je maar één ding doen, en dat is crossmediaal gaan. (Als je zo’n woord hoort, dan kan dat maar één ding betekenen: die baas van Sanoma, die met dat snorretje, moet ergens in de buurt zijn.) Contact zoeken dus met de relationele manager van Libelle TV.

Ja, ik ben dus Jozefien van Libelle TV. Momenteel zijn we nog volop aan het proefdraaien voor ons nieuwe programma op de nieuwe zender Libelle TV. Libelle TV heeft het, het, helemaal. Alles voor de moderne vrouw, en dat zonder onderbreking. Je kunt een streepje Libelle TV gemakkelijk in je multitasking integreren. En als je gewoon zomaar voor de televisie zou liggen, dan ben je geen tijd aan het verliezen, je bent bezig met een verhoging van je levenskwaliteit. En dat dus door Libelle TV.

Of het mogelijk was dat zij op vragen zou antwoorden zonder in elke zin aan product placement te doen?

Ik zal mijn best doen om niet in elke zin Libelle TV te vermelden.

Hoe dat zit met dat management?

Dat is de moderne tijd. Een relatie, dat moet je managen. En dat kun je dus leren. In ons nieuwe programma zullen we daarvoor diverse tools aanbieden. Die tools zijn dan weer via diverse platforms te downloaden. Of per drager te ontvangen, haha.

En of er concreet advies kan gegeven worden in het geval van het andere meisje?

In deze specifieke case zie ik vooral opportuniteiten voor verdere persoonlijke groei. Als die twee het hierbij laten, is een kleine kans op traumatische nawerkingen niet geheel uit te sluiten, maar vooral dan bij het jongetje, denk ik. Maar eigenlijk geeft het meisje blijk van een eigentijdse relationele strategie die kiest voor een transparante landscapebenadering. Goed de omgeving screenen, dan het gewenste doel spotten, na het vastleggen van de persoonlijke targets (de 2+1 dus) en dan recht op dat doel afstappen. In dit geval zou ze kunnen overwegen om hem een tweede kans te geven, met een beetje geduld voor zijn stamelende verlegenheid. Er is een reële mogelijkheid dat het nog heel erg goed komt.

En nu ze toch aan de lijn is, of er nog advies voor jou te scoren is?

Nou, terwijl we aan het praten waren, heb ik u even gegoogeld. En ik zie dat u een waterman bent. Weliswaar reeds van middelbare leeftijd, maar daar kunt u zelf niet veel aan doen natuurlijk, haha. Ik zou zeggen: zeg het haar gewoon. Zeg haar gewoon hoe groot haar diepgaande positieve invloed in de meer existentiële domeinen van uw leven is. Niet uit schroom of verlegenheid minimaliseren of zo. Niet daardoor de indruk geven dat je een dubbele boodschap hebt. Vrouwen zijn hypergevoelig voor dubbele boodschappen, ook al heb je er als man niet eens een halve, door al je stamelend gestotter. Dat laatste is natuurlijk ook een verfijnde techniek, die – in geval van goede uitvoering – tot enige vertedering kan leiden bij de vrouw in kwestie. Maar weinig mannen bereiken een voldoende hoog level in deze techniek.

Veel nuffige informafie, die zich in omwegen en stamelend door je hoofd beweegt, en misschien aanleiding zal geven tot beslissende actie. Op oneven dagen dan, of zo. En na een voorafgaande verontschuldiging, of zo. Misschien. Ooit.