Hierbij een brief van Barbara. Daar op aarde noemen jullie mij de Heilige Barbara, maar zeg maar gewoon Barbara. Al dat gedoe, dat is voor niets nodig.
Eerst en vooral moet ik u de groeten doen van uw grootmoeder. Ze vraagt me u te melden dat er in de hemel dus wel degelijk ook rijstpap is, maar gelukkig niet met gouden lepeltjes. We hadden die lepels vroeger wel, maar dat gaf echt te veel problemen bij de afwas.
Verder kan ik u zeggen dat we hier in de hemel uw blog ook lezen. We zitten er steeds op te wachten. Ga vooral zo door, zou ik zeggen.
Misschien wist u dat niet, maar ik ben ook de beschermheilige van de beiaardiers. Uw vader maakt het overigens ook goed hier. Het voordeel van de hemel voor hem is dat hier zijn sloefen niet verslijten, en zijn hemden ook niet. Hij kan ze dus altijd blijven dragen.
Nog even over uw blog. U zult in uw statistieken onze bezoeken niet terugvinden. Onze IT-dienst heeft daar een speciaal systeem voor gemaakt, waardoor wij niet op te sporen zijn. Er zijn, zoals u merkt, ook voordelen aan in de hemel zijn.
Het spijt me dat ik u zo overval met deze brief, maar ik moest met iemand mijn frustratie kunnen delen. En u lijkt me wel een open geest te hebben.
Ik heb dus ook de berichten gevolgd over die synode van de bisschoppen. Man, man, man… Ik had graag eens goed gevloekt. Maar ook hier hangen overal van die bordjes met ‘God ziet u, hier vloekt men niet’. En ook nog overal camera’s, in het kader van dat zien. Vloeken is hier dus heel moeilijk.
U kennende dacht ik: de Jean zal zich tijdens de afwas zeker afvragen of ze het in de hemel ook eens zijn met de analyse en de aanbevelingen van die oude knarren van bisschoppen. Ik kan u meteen geruststellen, het antwoord is nee. Die conclusies, dat is toch een totale ramp qua PR voor de kerk, en het gaat al zo moeilijk tegenwoordig.
Even tussen ons gezegd en gezwegen, die onzin, dat kun je toch zelfs geen tsjeverij meer noemen? Waar slaat dat nu op? Zeggen dat de kerk vindt dat homo’s en lesbo’s niet mogen gediscrimineerd worden. Om er daarna aan toe te voegen dat men tegelijk vindt dat die mensen niet tot homo- of lesbodaden mogen overgaan. En welkom in de kerk zijn ze ook niet. Ik zat hier tegen de televisie te roepen: “Hoezo, en is dat dan geen discriminatie? Kunnen jullie mij even uitleggen wat jullie dan wel verstaan onder het woord discriminatie?” Hetzelfde over voorstellen over gescheiden en hertrouwde mensen. Onvoorstelbaar… Weet u, de kleine zelfstandige in mij zou zeggen: dan zijn er nog een paar mensen die wél bij de kerk willen horen en die er niet gillend van weglopen, maar die mogen vooral niet binnen. Die oude mannen in hun zwarte kleedjes zullen eens even gaan zeggen wie volgens hen recht genoeg is in de leer om tot het exclusieve clubje te worden toegelaten. Wat een ellende.
Ik kan u bevestigen dat dat soort dingen zelfs hier in de hemel al lang geen probleem meer zijn. Iemand van de collega’s, ik kan niet onthullen welke heilige, want ze wil gewoon bescheiden blijven, heeft daar ooit een vlammende speech over gehouden, samen te vatten als: “Get over it!”. En zo geschiedde.
Het is jammer dat jullie dat van beneden niet kunnen zien, maar eigenlijk is het veel gezelliger hier in de hemel dan die heren bisschoppen doen vermoeden. En daarom ben ik ook zo kwaad, begrijpt u? God is liefde, zoals u weet, en hier in de hemel is er erg veel liefde. Love is in the air, zou ik zeggen, in alle varianten. Ook voor mensen zoals u, die in het aardse leven van het celibataire type zijn, is er nog een grote toekomst hier. Hoe dat allemaal werkt, dat zult u wel zien bij aankomst. Hopelijk duurt dat trouwens nog lang, zodat we nog lang uw stukjes kunnen lezen. (En trouwens, er een boek van maken zou echt wel een goed idee zijn, dat vinden wij hier ook.)
Er zijn natuurlijk wel problemen hier in de hemel. Af en toe is er een chocoladetekort. En eerlijk gezegd vind ik dat studiootje dat ik hier heb toch echt wel wat aan de kleine kant. Ik heb veel boeken, moet u weten, en zo’n e-reader, dat is echt niets voor mij. Ik wil zo’n boek kunnen voelen en ruiken en betasten. U kent dat gevoel wel.
In veel opzichten is het leven hier veel gewoner dan mensen op de aarde denken. Wij kijken hier ook naar Game of Thrones. (En wij snappen hier al evenmin iets van dat verhaal, maar niet verder vertellen.) Er is hier ook donderdag veggiedag, maar het is perfect mogelijk om alle dagen van de week veggie te eten. Elektrische fietsen, dat begint nu nog maar pas op te komen, maar je begint ze stilaan wel meer en meer te zien.
Eigenlijk, en misschien is het daarom dat ik deze brief schreef, schamen we ons een beetje als we die bisschoppen bezig zien. Het probleem is: aan hen kunnen we geen brief sturen, want daarvoor moet je een open geest hebben, zoals u. Wie ontvankelijk is voor de hemel, kan ook ontvankelijk zijn voor de aarde. Nu ja, u begrijpt wel wat ik wil zeggen.
Mijn excuses dat ik u met dit alles heb overvallen. Vergeet het maar snel weer. Ik voel me al een heel stuk beter, helemaal opgelucht eigenlijk.
Geniet nog van de goede dingen, en blijven schrijven!
Barbara van Nicomedië
Geen opmerkingen:
Een reactie posten