Waar we dicht bij de zee kunnen zijn
Waar de sporen traag zijn
En het blijven begint
Misschien is er geen verweer, zei je
En kun je enkel zijn als de oever
Kijkend naar het water
Je eigen niemandsland
Misschien is er wel tijd, zei je
Om de vlucht te verlaten
En het zand te voelen, ijs geweest
Een vermoeden van bestemming
jan
4 opmerkingen:
Mooi gedicht Jan,
ik doe een nieuwe poging:
en wens je een goede gezondheid
in 2015. En ook daarna.
Voor de rest moet je zelf zorgen.
PS.
Blijkbaar niet gelukt vanmorgen.
Dankjewel Uvi voor de mooie wensen, en ook voor jou al het goede in het nieuwe jaar.
Licht overal
s' Nachts, langs wolkengebouwen
en een laatste terras van maanlicht,
de droom van verboden reizen,
een poort, altijd gesloten,
nu half open, het gevaar van een ander
leven, een gedicht
van een omgekeerd bestaan,
waarin de dood geen zeis heeft,
een minnaar is op gouden hoeven
die je borsten streelt
en het tapijt van sterren uitrolt
voor jou om op te liggen.
Licht overal, tot op de tanden
van het roofdier, op de nagels
van de moordenaar en het glanzend mes
dat het laatste woord schrijft,
vuur, en dan met je ogen van niemand
zien zonder ooit nog een einde,
zien wie je was.
(Cees Nooteboom)
Dankjewel Pierre voor het mooie gedicht!
Een reactie posten