Soms

Soms ben je zo blij met het licht, hoe het rond de planten draait, en hoe het dan is als je de binnenkomt.

Soms wil je alleen maar alleen zijn. En wachten op je adem.

Soms zie je de handen van je grootvader.

Soms kun je jezelf wijsmaken dat je echt wel smoothly en gezwind uit het bed floept en dat je er daarna in de spiegel behoorlijk strak uitziet. Er zijn strategische voordelen aan alleen leven en geen selfies maken.

Soms blijf je lang staan, om te kijken naar hoe die bloemenzaadjes in de plantenbak ondertussen al in groene blaadjes zijn veranderd. Je weet nog niet waar ze naartoe groeien.

Soms is er alleen maar dat. Met een boek op het terras. En alleen maar dat, en hoe je dan samenvalt met jezelf.

Soms kijk je van ver naar een artikel in de krant en vraag je je af of het wel goed is dat je het zult lezen. Waarna je het meestal uiteindelijk toch doet. Soms met twee dagen tussen.

Soms lijkt het alsof je iemand hebt verloren. Al is dat waarschijnlijk niet zo.

Soms ben je bang dat ook dit jaar weer het kantelmoment van de seizoenen te snel is gekomen. Dat je niet hebt opgelet, terwijl de tijd verder ging.

Soms staat het verdriet zachtjes aan te schuiven. Het heeft alle tijd.

Soms vertelt de boom je iets.

Soms herinnert een artikel in de weekendkrant je eraan dat je nog eens moet luisteren naar Blue.

Soms besef je dat je dit seizoen nog geen aardbeien hebt gegeten.

Soms besef je ineens dat je wees bent.

Soms kun je al voelen hoe het zal zijn als je weer in de trein naar Nederland zult zitten. Hoe de trein lijkt te zweven. Hoe het landschap beweegt. Hoe de verhalen in het landschap glimlachen naar jou, blij je weer te zien.

Soms ben je bang dat ze je niet meer zullen kennen.

Soms lijkt het alsof er nog maar enkele dingen op je wachten in de tijd die komt. Dat je die dan heel traag zult kunnen doen, en dat het dan vakantie is. Soms loopt soms anders dan je soms hoopt.

Soms, terwijl je praat met je schoonbroer aan de telefoon, herinner je je ineens die geur. Hoe het was, toen, ondertussen meer dan twintig jaar geleden. Hoe alle geuren verschoven waren. Je probeert het uit te leggen.

Soms begrijp je ineens waarom die ene vraag zo moeilijk voor je was.

Soms wil je buik je iets vertellen.

Soms wil je alleen maar kijken, heel erg lang kijken.

Soms lijkt het inderdaad alsof je van sommige jaren meer herinneringen hebt dan van andere.

Soms schrik je ervan hoeveel lawaai de hogedrukreiniger van de buurman kan maken.

Soms ben je niet bestand tegen een banjo.

Soms vergeet je om genoeg te drinken, net als je grootmoeder.

Soms komen die tintels zomaar naar je toe.

Soms begrijp je nu pas waarom je toen en toen en toen dat deed.

Soms moet je hard nadenken over een vraag over een vader en een zoon.

Soms is alles goed zoals het is.