Overstappen

Nog net op tijd, na ook nog de markt, voor die vroege trein. Klaar voor een lange reis, denk je.

De regen daarbuiten wil je iets zeggen. Al weet je niet wat.

Nog niet in het ritme. Het er naartoe gaan is altijd een beetje onbekend terrein.

Iets als een prop. In je lichaam. Het middenrif. Alsof de voorbije dagen verhalen gelicht zijn. Alsof ze hun weg kunnen gaan. Je verbergt je tranen achter iets. Al weet je niet wat.

Het landschap is verder weg.

Iets schokt. Iets is nog niet weg.

Het liedje blijft door je hoofd gaan, het zal er blijven de rest van de dag.

Je bent de grens over. Waar op je huid zou ze liggen?

Je verdwijnt langzaam in het boek.

Een overstap. Die plek was altijd een keerpunt. Iets dat een briefverlangen zou worden, telkens.

Verhalen over de liefde.

En wat doe je met de eenhoorn?

Het ritme van je stappen, en de knerpende steentjes. Er zijn geen lege plekken hier. Alles heeft een bestemming. Zou dromen van een bestemming niet beter zijn?

Het woord somptueus.

Een verhaal dat altijd dicht bij je huid zal blijven. Iets in je lichaam krimpt weer samen.

Het terugkeren. Het landschap is er nog niet helemaal klaar voor. Jij ook nog niet.

Dat het regent, het klopt. Al weet je niet waarom.

Over iets dat blijft. En altijd zal blijven.

Je vindt het niet erg als de geluiden van de anderen even op een afstand blijven. Je wilt dicht bij je boek zijn.

Het ritme lijkt anders.

Terug op de plek van de overstap. Misschien is het omdat je hier zoveel brieven hebt geschreven. Ze zijn er. Wat zou je nu schrijven?

Je schuift door het landschap. De wolken dreigen.  Je bent alleen in deze beweging, en het is goed zo, voor nu.

En weer de grens over. Aan welke andere kant ben je?

Hoe het juist zit, weet je niet. Maar het boek begint beter in je handen te liggen.

Je kijkt naar je handen. Van wie zijn ze?

Even zou je willen dat ze er allemaal zijn. Je denkt aan het fotoboek.

Een laatste overstap. Je loopt voorzichtig van het laagste naar het hoogste perron. Dit moet zorgzaam gebeuren.

De beelden komen steeds bij de overstap.

Het laatste stuk.

Het is tijd.