Gedachten 90

Het is alsof je net iets lichter de week ingaat, merk je terwijl je het bed uitfloept.

(Misschien kan die techniek nog verder geperfectioneerd worden. Je gaat overleggen met de kabouters. Eventueel kan er wat kabouterconsultancy geregeld worden.)

Je hebt niet in alles wat je in de krant leest evenveel zin, denk je. (Ook niet in alles wat je op de radio hoort. En ook daar zijn technieken voor.)

Je kijkt naar het lijstje van de week. De afspraken van de volgende dagen zie je voor je. Daarna kun je rustig beginnen.

Verhalen bewegen verder.

Je probeert zoveel mogelijk dingetjes af te hebben voor de eerste vergadering.

Je denkt nog aan een zwaard.

Verhalen over jonge meiden en muziek. (Het is wel heerlijk eigenlijk, hoe vanzelfsprekend het verhaal lijkt. En hoe je dat rustig maakt.) Je zou aanraakbaar kunnen zijn.

Je vraagt iets.

De vergadering. Je moet nog altijd oefenen op specifieke humor voor videovergaderingen. (Leuk is alvast een grap in de chat zetten en dan kijken hoeveel seconden het duurt tot er iemand ergens in beeld begint te lachen. Maar misschien moet je grappen bedenken die iedereen begrijpt.)

(Er zijn mensen die zeggen dat je altijd ernstig bent. Dat zou kunnen tegenvallen.)

Je hebt nog enkele dingen op je dappere lijstje staan, voor de volgende dagen. (Ook belangrijk in het kader van de zelfopvoeding.)

Je krijgt een vraag voor een volgend webinar.

Je haalt de dorre takken uit die twee planten.

De mevrouw in de krant die elke tien jaar een brief aan zichzelf schrijft.

Je maakt je klaar voor de vergadering later die dag. Je leest nog eens alle documenten door, legt een lijstje naast je scherm met de puntjes en de namen. Alles zit klaar in je hoofd. Je kunt weer verder werken aan eerst die andere dingen.

(Die vertaling van dat verslag is echt wel het betere prutswerk…)

De vergadering start. (Het is belangrijk dat het een goede vergadering wordt, zeg je tegen jezelf, en dat iedereen dat zo ook voelt.) Je ziet en hoort al die mensen die hun projecten voorstellen, en het maakt je zo gelukkig. Jij mag een beetje de bedding tekenen en woorden zoeken voor de rivier. Het stroomt, denk je. (Iets wat je ooit droomde, is aan het gebeuren, denk je.) Blije gezichten bij het einde van de vergadering.

Je loopt even heen en weer. (Alsof je eerst een stukje terug naar huis moet lopen, je hoofd in de wind.)

De wind is zacht.

(Straks ga je weer aan de zee denken, neem je je voor.)

Je prutst nog wat verder aan het verslag. (Het gaat zo traag vooruit…)

Je staat lichtjes dansend te koken.

Het journaal begint. Je hebt geen zin in sommige dingen die straks gaan komen. Ze ook nog zien is net iets erger dan ze alleen maar horen. Je laat de televisie opstaan en gaat buiten beeld de douche schoonmaken.

(En wat je ook probeert, nooit krijg je het glas van de douchedeur helemaal goed. Misschien moet je daarover ook eens met de kabouters een breed overleg organiseren.)

De wind buiten lijkt een beetje tintelend. (Je weet niet wat dat zou willen zeggen.)

Je hoort de vogels.

Shawn Colvin zingt. Er is iets in haar stem dat past bij deze avond.

(Eerder zag je het ineens voor je, hoe die jaren voor dit nu zoveel verhalen hebben ingedikt, heel zorgvuldig, tot wie je nu bent. Je had die tijd nodig om hier te komen. In dat ene moment zag je dat er nog dingen na dit nu kunnen komen, leek iets zich te openen. Alsof het mag.)

Misschien is het die tintelende wind.

Misschien is het een herinnering aan een geur.

Ze zingt ook dat ene liedje. I can't tell one from the other. I find you, or you find me? There was a time before we were born. If someone asks, this is where I'll be, where I'll be oh! Iets over een plek waar je zou kunnen blijven.

Misschien.