Soms wil je alleen water zijn. Je huid vergeten, of net terugvinden, in dat verdwijnen. Alsof je weet dat iets zich dan zal herinneren, misschien wel voor het eerst.
Misschien is het de vermoeidheid van de dag, misschien is het het grote verdriet, misschien is het de lege plek, misschien is het wat er altijd is.
Soms kun je het water zien, aanraakbaar. Soms laat het zich enkel vermoeden.
Soms is het water zo groot, weet het te veel. (Wat eigenlijk niets over het water zegt.) Soms maakt het je bang.
De zee zou je geruststellen, waarschijnlijk. Maar pas na even. Er is altijd eerst het wachten.
Soms kun je gewoon kijken naar de zee. Je ziet een golf, als het verlangen van het water. Je ziet het water ademen. Je ziet het verdriet van de zee. En je ziet je eigen onvermogen.
De zee zei je ooit dat het goed zou komen. Je had er twee dagen op moeten wachten.
De zee is bij je gebleven.
Misschien weet je niet wat je verlangt, als je verlangt naar water zijn.
Soms zou je het kunnen beschrijven, als een droom, denk je. Al heb je geen idee of je die droom aan de woorden kunt geven.
Woorden zijn niet van water. Al is het waarschijnlijk dat ze er ook naar verlangen, op een onbewaakt moment.
Iemand zei je iets over de woorden. Misschien was het een geschenk.
Soms kun je niet verder denken dan denken aan water. Soms kun je de plek zien waar je zou zijn, kun je de vraag zien, en het antwoord.
Misschien is het een terugkeer, misschien kantelt het in iets anders.
Misschien wil je heel even de zwaartekracht afleggen. Misschien is het meer.
Misschien wil je soms heel even niet gestold zijn in de tijd.
Je zou het kunnen vragen aan het water. Het water zou je iets zeggen over wat je altijd al was. En je zou zeggen dat je dat antwoord verwacht had en dat het je niet echt verder hielp. En het water zou je iets zeggen over watervrees.
Iemand zou je iets zeggen over het uit handen geven. En je zou iets zeggen over hoe je te lezen zou zijn. Misschien.
Je zou iets zeggen over de droogte.
Je zou kijken naar het water in je handen. Je zou zien wat je al wist.
Je zou kijken naar je handen.
En zien dat je soms water zou willen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten