Ik zie hem af en toe in de stad rondfietsen: de woordenman. Hij ziet er een beetje doorwaaid uit. Misschien was hij ooit wel op zee. Ik weet het niet.
Hij rijdt rond met zijn fiets met aan het stuur een hoop plastic zakken. En hij zoekt woorden.
Als hij op het voetpad een stuk papier met woorden op ziet liggen, stopt hij. Hij leest het papier, en stopt het in een van zijn plastic zakken. En dan rijdt hij weer door.
Wat zoekt hij echt? Zouden het gewoon de woorden zijn? Zou hij verslaafd zijn aan verhalen? Of alleen maar de opeenvolging van letters op een blad papier? Misschien probeert hij de hele stad te lezen door de stukjes tekst die zomaar rondslingeren.
Zou hij ook een archief van opgeraapte woorden hebben? En zo ja, hoe is dat dan geordend? Volgens de plek waar ze gevonden zijn? Of misschien is er wel een stapel van teksten met veel letters L in? Wie weet zit er in het voorkomen van de letter L in teksten een te ontcijferen patroon. Misschien is er een geheim genootschap aan het werk dat via de woorden greep wil krijgen op de werkelijkheid. En misschien heeft de woordenman dat ontdekt.
Het zou natuurlijk ook gewoon kunnen dat hij al jaren dat ene papiertje kwijt is. Met daarop de vindplaats van de schat die op hem wacht. Misschien was het een boodschappenlijstje dat hij verloor, waarna zijn vrouw het huis en hem verliet.
Misschien weet hij gewoon niet wat hij zoekt. Maar hoopt hij het te vinden door te blijven zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten