The History of Love

The History of Love (De geschiedenis van de liefde) van de Amerikaanse schrijfster Nicole Krauss is een boek dat je op zowat elke bladzijde even laat glimlachen. Omdat het in alle betekenissen van het woord zo’n mooi boek is. Mooie mensen, mooie taal, mooie verhalen.

In het boek lopen verschillende verhalen door elkaar. Of beter, ze zijn met elkaar verbonden. Er is het verhaal van Charlotte Singer, die het boek De geschiedenis van de liefde ooit kreeg van haar ondertussen overleden man. Ze krijgt van een opdrachtgever de opdracht dat boek te vertalen. Haar dochter Alma, genoemd naar een persoon in het boek, hoopt dat haar moeder en de man die haar vraagt het boek te vertalen iets met elkaar zullen krijgen. Daar wil ze graag een handje bij helpen. Terwijl ze het boek leest, komt ze ook in de ban van haar naamgenote Alma.

Daarnaast zijn er Leopold Gursky en Zvi Litvinoff. Ze zijn allebei uit Polen weggevlucht bij het begin van de oorlog. Gursky trok naar Amerika, Litvinoff naar Chili. Litvinoff is een bekend schrijver. Gursky is een slotenmaker. Hij leeft in zijn flat in (letterlijk en figuurlijk) een wereld vol verhalen.

Veel meer over het verhaal vertellen zou het leesplezier waarschijnlijk bederven. Op een wonderlijke en vooral ontroerende manier komen de levens en verhalen van deze mensen samen. De kleine Alma is de figuur die alle puzzelstukken uiteindelijk in elkaar past.

Op allerlei manieren is de liefde de drijvende kracht van alle verhalen in dit boek. Liefde tussen mannen en vrouwen, tussen moeders en vaders en hun kinderen. Hoewel de levens van de personages vaak pijnlijk tragisch zijn, voelen hun verhalen toch op een bepaalde manier als een troost.

De kleine Alma en haar broer die in hun fantasiewereld leven, verschillen in dat aspect eigenlijk niet zoveel van de volwassenen. Mensen kunnen niet zonder verhalen. Om naar te verlangen, om over zichzelf te vertellen of om een zin te zien in de anders misschien zinloze opeenvolging van gebeurtenissen die hun leven is.

Nicole Krauss vertelt dit verhaal in een prachtige taal en een ingenieuze structuur. Het is een poëtische taal die daardoor een warme, soms melancholische soms grappige gloed krijgt. Het is een teder boek dat je niet loslaat zodra je erin begint. En als je er nadien aan terugdenkt, komt er spontaan weer die glimlach. Een boek dat dat kan, verdient het om vele lezers te krijgen.