Ik hou niet zo van woorden die 'roepen'. Zeker in teksten van ongeduldige mensen - en die vind je wel eens in de politiek - zie je ze vaak staan, die luide woorden. Alsof de wereld sneller zal veranderen als je hard roept in je tekst...Voor sommige woorden heb ik te veel respect om ze onzorgvuldig te gebruiken. Een woord als 'strijd' is er zo een.
Misschien is het naïef, maar ik droom ervan dat je heel stil kunt spreken in je tekst. Met woorden die voor zichzelf niet meer aandacht opeisen dan nodig. Woorden die je aan kunt raken. Woorden die op zich bescheiden zijn, bijna zonder ego.
Heel zachtjes met bescheiden woorden dingen zeggen die luid zijn, dat zou mooi zijn. In je hoofd giert de wind, is er storm op zee. De woorden op het papier zijn stil, maar de gedachten die je erachter kunt zien, zijn luid. Misschien wel heel luid...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten