28 mei 2017

En de dromen

Soms zijn je dromen zo groot dat het pijn doet.

Soms komt je lichaam in het ritme van de trein, en begint het helemaal te tintelen.

Soms ben je verlegen.

Soms denk je aan hoe je naar de muziek kon verlangen, toen, toen je in het ziekenhuis lag.

Soms is de spinazietaart die je maakte te vroeg klaar.

Soms ben je in de war.

Soms wil je zoveel zeggen dat de woorden niet komen.

Soms is er nog niet genoeg ijs in het kommetje aardbeien met ijs.

Soms moet je hoofd lang wachten op de nacht.

Soms kijk je naar je handen en is er iets dat je troost.

Soms zie je een plek door het raam van de bus en herinner je je een liedje dat daar klonk, vijfendertig jaar geleden.

Soms voel je je klein.

Soms kun je de woorden aanraken, onder je huid.

Soms zou je je rug niet willen voelen.

Soms wil je alleen maar praten over de kinderen.

Soms sta je daar zoals je grootvader daar stond.

Soms hoor je jezelf praten.

Soms staat een namiddagdipje tussen jou en dat boek dat je zo graag wilt lezen.

Soms vergis je je.

Soms wil je dat de verhalen heel dicht bij je blijven.

Soms ben je zo gelukkig na de afwas.

Soms zie je ineens dingen voor je, later, die je bang maken.

Soms denk je dat het eigenlijk wel lekker is, wat je maakte.

Soms vraag je je af hoe oud je spiegelbeeld is.

Soms ben je dus ouderwets.

Soms mag alles.

Soms kun je een comfortabele houding vinden in de trein waardoor de krant net goed ligt.

Soms sta je te dansen in de woonkamer, tijdens het koken, op Doe Maar.

Soms lees je over de achteruitgang van het strijken, en blijk je voor te zijn op je tijd.

Soms zou iemand kunnen merken hoe saai je bent, waarschijnlijk.

Soms gebeuren er spannende dingen in je hoofd.

Soms is de wijn lekker.

Soms komt het goed met de geraniums, en zegt dat iets over de kosmos.

Soms sta je te zwaaien.

Soms weet je niet of een herinnering in je hoofd, van toen je nog heel klein was, echt is, of een foto die je later zag.

Soms is het licht zo mooi dat je even wankelt.

Soms wil je heel lang kijken.

Soms lijkt een beeld in je hoofd te verdwijnen net als je het op wilt roepen.

Soms komen de dingen terug.

Soms is alleen al denken aan chocolade genoeg, officieel.

Soms denk je aan een grap die je ooit nog eens zult moeten vertellen.

Soms had je bijna iets gezegd, over mooi.

Soms zie je alles.

Soms wacht je.

Soms pruts je.

Soms is alles goed.

Geen opmerkingen: