17 oktober 2021

Kleine aarzelingen


Een zin maken. Een woord dat te dicht komt vervangen door een ander.

Het artikel in de krant toch maar helemaal lezen.

Een klein grapje tegen de mevrouw in de winkel, toch.

Iemand voorbij fietsen, en, o ja, ik ken haar wel, te laat.

De mevrouw naast je in het concert komt dichter bij jou zitten.

Niet helemaal zeker zijn dat de mevrouw in het digitale intakegesprek je lichte ironie begrijpt.

Aan de telefoon heel even niet zeker zijn van dat ene woord in het Frans.

Met iemand praten die je al maanden niet meer zag en haar ineens heel even willen aanraken.

Het even niet meer weten wanneer iemand vraagt hoe oud je bent.

Meelachen met het verhaal van de mensen in de rij voor je.

Toch nog een klein stukje chocolade.

In de vergadering toch heel voorzichtig het gesprek een klein beetje overnemen.

Kijken naar wie in je droom binnen kwam wandelen.

Besluiten dat de melk nog net niet zuur is.

Merken dat je al enkele seconden met een lichte glimlach staat te kijken naar de zwangere vrouw.

Zoveel rugpijn hebben dat je even eraan denkt om weer terug te keren.

Even heel verdrietig zijn door wat iemand zei, en niet helemaal zeker weten wat dat betekent.

Aan de kassa ineens niet meer weten of je nu al betaald had of niet.

Heel even niet alleen willen zijn.

Hopen dat de peer zacht genoeg is, bijna opzuigbaar.

Iets zien over de liefde.

Even in paniek zijn wanneer je beseft dat je die boeken nog moet lezen voor dat gesprek.

Ja zeggen op die tweede cappuccino.

Ontroerd zijn door het verhaal over de verroeste spijker en niet weten of je dat aan haar zult zeggen.

Even twijfelen of je die ene vraag zult stellen aan de telefoon.

Je iets herinneren van toen en ineens zin hebben om het haar te vertellen.

Snel even oefenen hoe je van het ene naar het andere scherm moet wisselen op je smartphone.

Bijna overwegen om toch nog een minuutje langer in bed te blijven liggen.

Heel even denken dat dood zijn nu ook weer niet zo erg zou zijn en dan gewoon verder doorlopen.

Weten wat je allemaal zou willen vragen aan die actrice en dan beseffen dat je haar nummer niet hebt.

Heel even het boek zien dat je nooit zult schrijven.

Je even afvragen of je wel mag glimlachen telkens je twee mensen hand in hand voorbij ziet lopen.

Heel kort overwegen om toch naar het andere perron te lopen om een eerdere trein net te halen.

Bijna de tel verliezen bij de schepjes koffie voor de machine op het werk.

Je die ene geur proberen te herinneren.

Niet weten wat je zou doen als je die vraag zou krijgen.

Geen opmerkingen: