Chocoladetruffels, in zeer kleine porties. Gespreid.
Het voorzichtig wiebelen van de wagon.
De toetsen die zichzelf volgen. Eerst even vooraf aan te raken.
De stem van de fadozangeres.
Witloof op de snijplank, in heel kleine stukjes.
Terug in het warme bed, na even weg.
Een onbewaakt moment. En een beeld van vroeger.
Die stem in dat filmpje, inderdaad. En al die geluidjes.
Zoals het geluid van speelkaarten.
De vogels, in overdaad, in de ochtend.
Die foto.
Die herinnering in je hand.
De ogen van die actrice.
Dat alleen al lezen in de krant.
De herinnering aan hoe zij over dat boek sprak.
De herinnering aan dat concert.
Je stem die zakt.
De wervels.
Het dansje bij het raam, met uitzicht op de grote stad.
Die haarband.
Dat kanten randje.
Die zucht.
De stem op de radio, vroeg in de ochtend.
Het eerste water uit de douche.
De woordspelletjes.
Het geluid van het fototoestel. De herinnering aan het geluid van het oude fototoestel.
De rand van je schedel aan je nek.
Traag wiebelen.
Het litteken in je huid.
Die droom.
De appel heel traag schillen.
De opzuigbare peer.
In de warmte kantelen.
Daar boven je ogen.
De huidindruk.
Zo weinig mogelijk bewegen bij het openen van de deur.
Stille benen.
Het betasten van het boek. Elk hoofdstuk verkennend.
De herinnering aan iemand die net iets te dicht tegen je aan zit in de trein.
Die zangeres, hoe haar stem met haar mee ouder wordt, en net niet breekt.
Het hemd dat soms een beetje kraakt.
Je vingertoppen over de boeken op de tafel.
En het licht van februari.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten