Soms voelt een mens zich even niet meer thuis. Ik had dat gevoel de voorbije dagen af en toe. De uitspraken van minister-president Leterme over de Franstaligen, hun gebrek aan kennis van het Nederlands en het hele debat dat erop volgde gaven me een wrang gevoel.
In de aanloop naar de verkiezingen van 2007 lees je elke dag opnieuw in de krant dat er een 'grote communautaire ronde' moet komen. Partijen in het noorden en het zuiden van het land leggen ronkende verklaringen af over de 'anderen'. Wie zegt dat hij of zij verkiest dat dit land nog blijft bestaan als een federale staat, waar mensen die verschillende talen spreken goed kunnen samenleven, wordt al snel als een archaïsche 'belgicist' beschouwd die geen voeling zou hebben met de werkelijke realiteit van dit land. Wie er niet van overtuigd is dat er nog x aantal bevoegdheden dringend zouden moeten geregionaliseerd worden, is blijkbaar niet meer van deze tijd.
Al dat gedoe, al dat tromgeroffel, is dat nu echt wel nodig? Kunnen we niet op een andere manier met elkaar praten? Het zou toch mogelijk moeten zijn dat mensen uit het noorden en het zuiden van het land op een open manier samen zeggen dat ze het normaal vinden dat mensen tweetalig zijn. Ik ben Nederlandstalig, en vind het normaal dat ik ook zo goed mogelijk Frans ken en beheers. Het lijkt me normaal dat dat voor de Franstalige burgers van dit land ook zo is. Maar daarom moeten we toch nog niet met elkaar omgaan alsof we elkaar niet kennen?
Het feit dat dit land zo'n raar land is, waar twee grote cultuurfamilies elkaar ontmoeten, is toch ook een enorme meerwaarde. Als het al niet meer mogelijk zou zijn voor Nederlands- en Franstaligen om dingen samen te doen, en elkaar te ontmoeten, waar zijn we dan mee bezig?
De Vlaming in mij huivert ervan om alleen maar Vlaming te mogen zijn, op een manier die ingevuld wordt door politici waar ik me helemaal niet mee verbonden voel. Er is geen 'homogene' Vlaamse 'natie', en gelukkig maar. Wie kan me trouwens vertellen wat dat is, een 'echte' Vlaming? Zolang we de vraag naar die identiteit niet definitief kunnen beantwoorden, lijkt me dat een goede zaak.
Toen ik vanmorgen op de radio een verslag hoorde over docenten Nederlands, die over de hele wereld verspreid deze mooie taal doceren aan hun studenten, moest ik glimlachen, trots dat ik deel uitmaak van de gemeenschap van mensen die Nederlands spreken. Als ik Leterme met uitgestreken gezicht en licht cynische glimlach hoor zeggen dat Franstaligen blijkbaar minder intelligent zijn dan Vlamingen, dan vraag ik me af of ik hier wel thuis ben...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten