Soms is er die knoop in je rug. Tot je handen.
Soms worden je handen heel even koud. En zie je iets uit de tijd.
Soms lig je in een bolletje. In de nacht. Je zou zo kunnen scheuren.
Soms komt je huid in vertraging.
Soms is er de wind.
Soms krijg je een meer dan mooi cadeau. Het maakt je verlegen. Je huid zal zichzelf herkennen.
Soms verlang je naar de woorden. En de stilte waarin ze kunnen zijn.
Soms komt het woord helen naar je toe. Je ziet het voor je. Het is te groot om aan te raken.
Soms weet je huid wie niet goed voor je is.
Soms zie je de ontbrekende grammatica.
Soms zou je iets willen vertellen. Je ziet het jongetje.
Soms duurt het even eer je iets ziet als je je hand op je buik legt in een nacht.
Soms kijk je alleen maar.
Soms herinner je je een geur.
Soms blijft een beving lang natrillen.
Soms zegt je huid dat je dingen wilt achterlaten.
Soms weet je huid wat jij nog niet weet.
Soms zie je de deuken. En de sporen.
Soms tintelt alles. Soms niet.
Soms is je rug koud. En duurt het lang voor de thuiskomst.
Soms zijn mensen zo vriendelijk.
Soms raakt iemand je zomaar aan.
Soms herinnert je huid zich iemand.
Soms zie je je hoofd werken.
Soms is er het ritme. Terwijl je op weg bent naar de trein.
Soms weet je huid niet hoe het is om niet op de vlucht te zijn.
Soms ben je waar je bent en is dat genoeg.
Soms zie je iemand naar je kijken die het weet.
Soms legt je huid zich neer.
Soms heb je een verdriethuid.
Soms wordt je buik langzaam warm en zacht.
Soms is je huid klaar voor de nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten