Bijna iets horen terwijl je met je pen een kaartje schrijft. De inkt ruiken.
Het schaaltje (gemaakt door een vriendin) op de tafel, met clementines. Hun geur hangt over de tafel.
Wakker worden en met je hand naast je in het bed een herinnering voelen.
Het warme water over je rug in de douche, stiekem willen blijven staan.
De kranten voorzichtig uit de brievenbus halen. (Je kleine oplossing om te voorkomen dat ze zouden scheuren heeft gewerkt. Even extra voelen aan de kranten.)
Het pakje koffie open knippen, even alleen maar ruiken.
Het gewicht van de melkfles, en hoe die voelt in je handen. Iets brengt je terug naar toen.
De fietser horen naderen, achter de hoek, op de kasseien.
Kijken hoe de vrouw door de winkel beweegt.
Traag over de kasseien gaan, voelen hoe ze je zachtjes uitdagen.
De stem van de vrouw op de radio, en hoe die beweegt in je huis.
Je de geur van iemand herinneren.
Denken aan hoe je het straks warm zult hebben.
Ineens in je lichaam het huis voelen, daar in de verte, waar je niet meer naartoe kunt (als je dat al zou willen).
De huid van de courgette. Ze biedt een beetje weerstand tegen tasten.
Even de handen van je vader en daarna je grootvader in de jouwe zien, en dan voelen aan de bureautafel die jullie samen maakten.
Het geluid van de wasmachine, ergens op de achtergrond.
De gemberthee, net voor je proeft.
Tintels, achter in je nek. Ineens.
Je voet die onder het dekentje wacht met opwarmen.
Spaanse wijn.
De slablaadjes losmaken.
Niet helemaal weten waar je het uitstellen zou voelen. Of misschien wel.
Denken dat je eigenlijk alleen maar zwarte peper wilt gebruiken, geen witte. (Het heeft iets met herinneringen te maken, denk je. Of met die pepermolen.)
Wat je zou vragen, en hoe het zou voelen.
Het warme afwaswater.
Chocolade. Een klein stukje, zoals elke dag. (En elke dag lijkt de smaak net iets anders, denk je.)
De letters van de ondertitels op het scherm lijken ineens zo scherp.
Iets zindert in je voeten. (Vorige week was het je been, al was dat meer een soort pulseren. Welk woord zou je ervoor moeten gebruiken? Ooit was het ook je bekken. Niet weten wat iets zegt.)
Famous Blue Raincoat, alsof je het voor het eerst hoort.
Een muntje, en herinneringen die zich openen.
Het geluid van een berichtje van een vriendin. De ruimte rondom je verandert een heel klein beetje.
Je hand wil je schouder voelen, de huid. (Iemand merkte op dat je dat deed.)
Weer weten hoe je je voelde tijdens dat concert van Joe Henry.
De stilte zien in het licht buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten