Billie zingt Stormy Weather.
Het kindje buiten blijft maar huilen, er komt geen einde aan.
Bij die ene beweging voel je het nog steeds.
De vrouw in de krant zegt dat ze eigenlijk alleen maar verbinding zoeken.
Ben je er genoeg?
Het is ginder druk blijkbaar, wat goed dat je hier bent.
Het boek is op de bestemming aangekomen.
Verhaalverlangen.
De planten blijven bij je.
Wat zou die trage beweging met je doen?
Je legt het boek op de stapel.
Bessie zingt Backwater Blues.
Even zie je het boekje dat je misschien zult schrijven.
Het huis ademt met je mee.
Zoveel dingen wegstrepen van je lijstje.
Het jongetje is er even niet.
Misschien heb je niets te zeggen.
Dingen die bijna, daar dacht je ook aan.
Hoe iets je altijd weer terugbrengt naar daar.
En je verder gewoon kijkt.
De dingen op het aanrecht.
Ze wachten rustig.
Zou je een plek zijn?
Die vrouw in de trein, die de hele tijd zat te zingen.
De boom lijkt zo soeverein.
Dat van de liefde, het verwart je.
Naar de tijd kijken, en.
Niet veel woorden.
Dat van die handen.
Waar ze is.
Een stukje opruimen.
Niet bestand tegen de blue notes.
Gelukkig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten