28 januari 2016

Over het vluchten naar een gedicht

De plek in het huis waar ik je ogen kan zien
Als je vertrekt en nog even naar me kijkt
Ik zou willen blijven daar
Terwijl ik op je wacht, altijd, eigenlijk

Hoe mijn voeten weer warm werden
En ik je kon ruiken, naast me
We gleden in de woorden van de nacht
En wisten niet meer wat daar of hier was

Ooit zou ik je zeggen hoe mooi je bent
(Hoewel er strikte instructies waren
Voor het uiten van dergelijke waarheden)
Zelfs bij daglicht

Of dat maatschappelijk verantwoord is
Het valt nog te bezien
Er is nog tijd tot de dag voor de laatste
Of toch de dag daarvoor

Ik keek naar je handen
En wist wat ik me zou gaan herinneren
Dat was het thema, zo zei een stem op de radio
En ik dacht alleen: dit is nu

En dit is genoeg
Vraag me niet te weten, en ik vraag je niet te weten
Al wat er is
Het zal altijd hier zijn, waar we ook zijn


jan

Geen opmerkingen: