Terugvloeien

Als water traag terugkomen, dat zou wat zijn. Alleen maar water.

Je ziet de dingen die voor je liggen, voor de week die net begonnen is. (Stel je voor dat niemand je iets zou vragen, dat je alleen maar zou kunnen doen, als een rimpel op het water.)

Een korte vergadering, amper enkele minuten. (Zo gaat het lekker.)

Die avond, het zal er dan toch van komen. De ramen. (Hoog tijd, zeggen diverse stemmetjes in je hoofd.) (Stel je voor dat je met een vingerknip ineens je hele huis en terras leeg zou kunnen maken, zodat je overal helemaal bij zou kunnen. Zonder al die merkwaardige kronkelbewegingen voor gevorderden. Met dat lange lijf van je.) Als je de volgende honderd jaar blijft oefenen zul je het ooit nog kunnen. De graal van het streeploze universum. (Misschien is er een of ander goddelijk plan aan het werk, in het kader van je spirituele reis. Misschien is het net goed dat je de streeploosheid niet bereikt.) De rug na al dat gekronkel. Suboptimaal qua afwezigheid van pijn.

(Waterverlangen. En meer.)

Een andere dag. Het blaadje in je agenda ziet er lekker leeg uit.

Je gaat nog enkele uren door met het selecteren van foto’s. (Soms zie je op de foto wat je dacht te zien toen je ze maakte. Soms raakt de foto het beeld aan dat op je wachtte.)

De tijd beweegt. (Soms zie je het.)

(Soms zie je hoe je huid terugvloeit.)

(Wat je leerde de voorbije dagen. In het kijken. Misschien stelt het je gerust.)

Een andere dag. Een vrije dag. (Gelukkig had je het dit keer net op tijd door.)

Werken dus. Lijstje dingetjes. (Zo snel mogelijk je belastingbrief invullen. Zoef.)

Toch maar nog wat knutselen aan de tekst, anders heb je de volgende dagen te veel werk. (Zou een cirkelredenering kunnen zijn.)

(Wie zou je kunnen zien, als water?)

En dan ook nog wat poetsen. Eerst lang en grondig nadenken over de ideale poetsmuziek. (Je hebt dus echt je bril nodig als je voor je cd-kast staat.) (Je bent achterstand aan het inhalen, zegt iemand. Het universele falen wordt getemperd.)

(De poetsrug.)

(Je bent precies echt enkele kilo’s kwijt, dacht je ook al die morgen. Of iets, toch.)

Niksigheid zou niet slecht zijn, maar je hebt nog dingen te doen. (Zo lang je maar straks nog even kunt lezen, op het terras, omringd door lente.)

Even lezen op het terras. Het ritme van dat boek, je kunt het aanraken.

Die avond. Je wilt alleen maar Take This Waltz. (Waterwalsverlangen.)

Een andere dag. Een gesprek over een zoveelste strategische nota. (Je ziet het voor je, als een vlak. Je ziet waar de dingen staan.)

Je vertrekt, voor het gastcollege dat je straks te geven hebt. Je leest de twee rapporten nog eens na in de trein. (Je bent weer bij.)

Je loopt door de stad, naar het leslokaal. (Je rug droomt van water.)

Je vertelt je verhaal over de vliegtuigen. (Ze denken waarschijnlijk dat je van een andere planeet bent. Het kan je niet schelen.)

Het nagesprek komt aarzelend op gang. (Misschien ben je echt van een andere planeet.) Wat ze zeggen, raakt je. Iets maakt je heel verdrietig. (Je zou hun iets willen kunnen geven.)

Op weg terug naar de trein. Ineens zie je een dierbare vriendin, zomaar aan overkant van de straat. Je bent zo blij haar te zien. Heel even kun je bij haar zijn, want je hebt een trein te halen.

De stiltewagon. (Als ook die ene jongen zich eraan zou houden, zou het helemaal leuk zijn. Wat de positieve formulering is.) Je leest de artikels. (De vrouw naast je zit in haar boekje te schrijven. Wat is haar handschrift groot. Hopelijk zijn haar zinnen niet te lang.)

’s Avonds nog wat inhaalwerk.

Je bent moe, je zou een romantische film kunnen verdragen. Of zoiets. (Ook iets met water, waarschijnlijk.) Er is een romantische film. (Hij had net iets beter kunnen zijn, denk je. Wat de positieve formulering is.) Je blijft kijken, ook al ben je moe.

Een andere dag. Een regentje in de ochtend.

Je werkt de vrijdagtekst af.

Je belt nog eens naar het ziekenhuis, voor de afspraak voor je onderzoek volgend jaar. Het kan nog steeds niet. (Ze zouden je graag willen kunnen helpen.)

Je staat voor de groep, om je opleiding te geven. (Ze verrassen je steeds.) Hoe je nooit vooraf kunt voorspellen wie het meest actief zal zijn, en hoe fijn dat is.

Je vindt het niet zo heel erg dat die avondvergadering weggevallen is, eigenlijk.

(En dromen van water.)

Misschien kun je de volgende dag bloemetjes halen voor je terras. Het mag. (Je hebt lang genoeg gekeken naar wat gestorven is.)

Je hoort hoe J.B. Lenoir Alabama Blues zingt.