Iets met vaders

Handen van vaders, handen van grootvaders.

Je herinnert je nog, net voor je grootvader zou sterven. Hoe hij zei dat zijn handen zo koud waren. Je herinnert je nog, hoe de handen van je vader langzaam stuk leken te gaan. Ze hadden allebei een leven met hun handen gewerkt.

Je probeert iets te begrijpen van je eigen handen.

Hoe zouden ze geweest zijn als vaderhanden?

Je zult het nooit weten.

Waar zouden ze zich thuis voelen?

Misschien heb je woordhanden. Dat zou kunnen.

Vader is een ingewikkeld woord. Vader is een groot woord. Voor jouw handen.

Waar zou het moeten wonen?

Misschien hoef je het niet te weten.

Misschien is vader een plek waar je naartoe kunt gaan.

Misschien kun je daar gewoon even gaan staan, wanneer niemand kijkt.

En misschien kun je zo leren om te blijven, in je handen.

En zo een plek maken die uit de wind is. En iemand zou die plek kunnen zien, en het je zeggen.

Er zijn mensen die het je mogen zeggen, dat ze het zien.

Zo rivier je verder.

Het woord is zo groot. Het is het woord dat anderen mogen hebben.

Maar ook in afwezigheid kun je zijn. De plek waar het woord niet hoeft te komen. En dat je dan gewoon mag kijken.

Misschien is vader een jas waarin je je kunt hullen. Om te blijven.

Als kind deed je dat graag, je hand steken in de warme jaszak van je grootvader. En zo samen op stap.

Stel je voor dat je een vader had gehad die je had uitgelegd wat het betekent om een vader te zijn. (Zelfs die zin is al ingewikkeld.)

Misschien is jouw jaszak ook wel warm, al een hele tijd. En is het genoeg dat te aanvaarden.

Je kijkt naar wat anderen zeggen, je kijkt naar de woorden.

Misschien zul je nooit weten hoe je in een woord kunt zijn, en is dat niet erg.

Er is je dochter die er niet is, die er is. Je vertelt over haar, en anderen kunnen haar zien. Misschien zien ze daarin meer van jou dan je zelf ooit zult kunnen zien. En dat is een geschenk.

Het geschenk kun je zien.

Je mag blijven zitten, wanneer ze dat zeggen, zeggen ze.

En er is iemand die zegt dat je haar familie bent. En jij zegt tegen haar dat je zult blijven, altijd.

Misschien hoef je de vraag niet te stellen om ze te horen. Misschien hoef je niet te antwoorden om het antwoord te zien.

Misschien mag verhalen vertellen ook.

Iemand zei je ooit dat je vertelt met je handen.

Het is.