04 mei 2018

Het scheuren

Omwegen. Je weet niet of je thuis zult komen.

Je ziet. Lijnen. Bewegingen. Je zou.

Je raakt de plek aan waar je moe zou kunnen zijn.

In een moment van gewichtloosheid ben je even alleen.

Je zou kunnen scheuren.

Iemand zou naast je kunnen komen zitten en traag een verhaal vertellen.

Je mist een stem. Je hoort een stem.

Het kind lacht naar je.

Iemand zou je zomaar kunnen aanraken, gewild.

Je zou de muziek horen.

Je kijkt naar de tijd, in de spiegel.

Je huid weet het.

De vlucht is voorbij.

Je kijkt naar de gaten, de wind kan er doorheen.

Iemand zegt dat je liefde geeft.

De geur van een zomer, daar in de tuin.

Iemand zegt iets over een kind.

Iemand eist je.

In een droom ben je de weg kwijt.

Het ritme van je adem versmelt met dat van de trein.

Woorden voor verlangen.

Iemand vraagt je om te dansen. Ze wacht.

Iemand blijft.

De tintels. Iets als het wateroppervlak.

Het litteken heeft zich teruggetrokken in het landschap.

Ineens zou het kantelen.

De woorden in een brief.

De foto die je zou maken.

Zo traag als goed is.

Iemand slaapt op je buik.

Iemand zou naast je kunnen komen zitten, en alleen naast je willen zitten.

Je ziet de sporen, ze zijn er.

Een oude vrouw zegt dat alles goed zal komen.

Zijn waar je weerloos bent.

Pijn die je weg zou willen nemen.

Waar het je loslaat.

De striemen.

Waar je de woorden kunt betasten.

Waar je de dansers ziet.

In een film zie je de beweging, in je adem.

Het zou er veilig zijn.

Je voelt het warme brood in je handen.

Je hoort dat ene liedje.

Je zou kunnen scheuren.

Geen opmerkingen: