Weer

De laatste dagen van de vakantie. Het is mooi, denk je, hoe je door de dagen bent geschoven. Hoe je iets van de rivier kon zien. Je bent dankbaar.

Twee boeken die bijna uit zijn. Die wil je nog rustig neerleggen.

(Soms ga je even voor de kast staan, met het stapeltje boeken van de voorbije weken. Als werelden waar je geweest bent. Je raakt ze even aan, ze zijn bij je.)

En zoveel verhalen. Ze konden zo groot of klein zijn als ze wilden. (En de verhalen die je nog niet hoorde probeer je nog in te halen in de tijd die komt.)

Je ziet dat een buurvrouw zwanger is. (Je dacht het al een tijdje, nu zie je het goed.) Je bent zo blij voor haar.

De laatste dag. Nog een beetje poetsen in het huis. (Alsof je het huis een beetje zou willen bedanken omdat het de hele tijd bij je is gebleven.)

Het ene boek is uit. In je hoofd is een dialoog bezig met het boek. (Alleen bij het begin en bij het einde van de vakantie heb je non-fictie gelezen, stel je vast. In wat ze schrijft, gaat ze op een plek staan waar jij misschien niet durft komen. En tegelijk zie je dat jij op een andere plek gaat staan. Je praat met je eigen boekje. Het is goed, denk je, je voelt hoe je er in kunt bewegen.)

De koffieafspraak. Jullie proberen op het terras telkens een beetje op te schuiven om in de schaduw te blijven. Je vraagt haar om een foto te maken van jou, op de rug gezien. (Die vraag had je gekregen.) Dat het waarschijnlijk je mooiste kant is, zegt de man op het terras. Ongetwijfeld, zeg je. (Je vertelt iets over je boekje en krijgt meteen een aanbod. Het loopt, denk je. Misschien moet je vanaf nu alleen maar volgen.)

Het andere boek is ook uit. Onderweg twijfelde je soms even, hoe mooi het ook is. Het laatste stuk voegt nog iets toe dat alles in een ander evenwicht brengt. 

Toch nog maar een stukje schrijven, denk je. Het schrijft zichzelf.

Je legt het boek op de stapel gelezen.

Je springt soepel uit bed, vroeg in de ochtend. (Is de officiële versie.) Je lichaam schuift terug in het andere ritme, stap voor stap. (Waarheid is de meest recente versie in een reeks interpretaties van de werkelijkheid.) 

Het heeft wel iets, weer op weg in de ochtend. Het loopt wel lekker, denk je.

De kinesiste legt alles weer min of meer in de plooi.

De trein is er gewoon nog. De stad is er gewoon nog.

Koffie zetten, het karretje in de gang. De collega’s komen binnen. Het is.

(De toetsen toetsen wel lekker, denk je. Geluidjes.)

Ergens midden in de nacht valt iets naar beneden. (Misschien wil de kosmos je iets zeggen. Misschien had je het gewoon niet goed vastgemaakt.)

Een andere ochtend. Je springt soepel uit bed. (De zelfopvoeding werkt.)

De grote vertaalopdracht. Je beweegt langzaam, stap voor stap, in het ritme van de tekst. De ene taal is er al, de andere wacht nog op bevrijding. De tekst ontdekt zichzelf opnieuw, in de andere taal.

Enkele afspraken. Je ben blij haar te horen, je spreekt af wanneer het verhaal kan komen. Je hoort je zus. Er is goed nieuws, en dingen die blijven veranderen. Je kijkt.

(Soms is het iets in een film, soms is het gewoon wat je ziet, soms is het niets, is het gewoon. Ineens is het er heel even. Iets met zorgen, iets met blijven. En dat je ineens ziet wat had kunnen zijn, wat is in afwezigheid. Het is. Je ziet het.)

Een andere ochtend. Je springt soepel uit bed. (Je kwam van ver precies.)

Je bent net voor de grote regen in de trein.

Eerst al het tekstwerk afwerken. (De toetsen zijn nog steeds lekker.) 

Een middagmeditatie. (Dat heen en weer bewegen in je lichaam, je voelt het.)

En de dingen die je nog moet doen of vragen voor je boekje, je maakt een lijstje.

Je spreekt af met de boekhandelmevrouw, iets over je boekje. (Volgen dus. Net echt allemaal.)

De mevrouw in de wereldwinkel probeert met inzet van magische middelen de kassa aan de gang te krijgen. Het lukt niet echt. Ze verontschuldigt zich uitgebreid. Alles is goed, zeg je, er is tijd genoeg. (Wat ook wel een mooi liedje is trouwens, tijd genoeg.)

O ja, je moest nog yoghurt gaan halen, eigenlijk. (Innerlijke dialoog over het strategisch belang van yoghurt in het kader van de innerlijke vrede.) (Iets met discipline misschien ook.) En je krijgt zomaar twee mooie gesprekken cadeau. (Ja, ze is weer terug van vakantie. Iets valt weer in de plooi.)

Je ruimt alle boodschappen op het aanrecht op. Frisse lucht beweegt door het huis. Het is.