22 juli 2012

Waar het verdwijnen begint

De lichte melancholie van een zondagnamiddag. Zou het bij deze dag van de week horen?

Misschien is het niet meer dan het lichaam. Dat aarzelend nog een plek zoekt voor zichzelf. Voorzichtig, om je niet bang te maken. Nog lang niet thuis.

Misschien zijn het de dingen die bewegen, buiten, net voorbij de stilte. Niets heeft je nodig. Anders ook niet, trouwens.

En je bent nog te ver weg van de rivier, van de verzoening die het water zou kunnen brengen.

Het is te vroeg voor de volle leegte.

Het zou kunnen dat je eerst moet verdwalen. Meer nog.

En wat met het falen? Misschien was je een passant, in enkele levens, in enkele momenten. Misschien is het niet anders.

Het is alsof je de woorden telkens over een lijn moet trekken, naar deze kant. Ze hebben geen zin gewillig te zijn.

Je zou graag willen zijn op die plek die de woorden je zouden kunnen geven. Misschien moet je wachten.

En wat er zou kunnen gebeuren, als naden zouden lossen.

Eerst het niemandsland, dat zou je moeten weten, ondertussen.

En toch is er iets anders dan vroeger. Het lijkt alsof je geen tijd meer hebt om te zijn zoals toen, dat stukje dan toch.

Het zijn flarden. Misschien wel van inzicht. Ze verlaten je, nog voor hun aankomst.

Je huid lijkt onrustig. Ze ruikt anders. Denk je. Je weet het eigenlijk niet. Aanraking is vandaag geen bestemming.

En je weet hoe je kunt vertrouwen. Op wat een zondagavond kan doen. Na een sprong in het lege. Een troost die je ongemerkt was genaderd, zul je nadien beseffen.

Zou het kunnen dat je de anderen tegelijk wel en niet wilt? Vandaag.

Je stoppels zijn het langst op een zondag. Ze worden grijs. Zij ook. Voor andere delen van het spiegelbeeld zou je moeten vertrouwen op wat je ziet.

En dat je het na een tijd merkt aan de woorden, dat de avond dichterbij komt.

Je loopt door het huis. De dingen hier binnen zijn je trouw gebleven. Ze blijven bij je. Hebben alle tijd.

Misschien moet je het water aanraken. Als een herinnering aan wat op je wacht.

Misschien is het wel goed zo.

Geen opmerkingen: