09 november 2013

Fare thee well

Wat een wonderlijke, mistige film.

Alsof je in die hoes binnenwandelt. Van de zanger die nog moest doorbreken in 1961. Van de zanger die daar met zijn vriendin door de straten van New York loopt.

Het valt je op dat het zo vaak voorkomt in de liedjes in de film: fare thee well.

Er is iets met die woorden.

Misschien ben je altijd onderweg. Met no direction home.

En de dag later luister je naar de plaat. Met die liedjes. Je wilt ze telkens opnieuw horen.

Je bent niet zo goed in afscheid, denk je. Misschien ben je beter in novemberregen.

What are you doing? Dat staat ergens op een muur in die film. Zo naakt is die vraag. Ze kan je overvallen ergens diep in een nacht.

Je kunt jezelf verliezen, ergens onderweg. In die eindeloze reis, on the road.

Je kunt elkaar verliezen, ergens onderweg. Even toch.

Ook Queen Jane duikt op in een van de liedjes. Ze dwaalt altijd ergens, door het labyrint van jouw gangen.

Er is ook november in de film, denk je.

Soms wil je ver weg blijven van de woorden. Soms doemen ze zomaar op. Soms zou je er in een wijde boog omheen willen gaan. En alles door je handen laten doen.

Misschien is dat de plaats waar de liedjes komen.

En de nachtelijke rit. Mist en sneeuw. (En een kat ook.) Je probeert wakker te blijven. (Net als in de filmzaal.) Misschien slokt de nacht je op. Je weet nog niet of je aan de andere kant van het donker zult komen. Je kunt alleen blijven rijden.

Soms probeer je met één hand de nacht op afstand te houden.

Tot het licht wordt.

De zanger van die hoes doolt door de coulissen van de film, zo voelt het. Hij is ergens, hij nadert.

Tot hij op het einde op het kleine podium plaatsneemt. Fare thee well, dat zingt hij.

Je begint in je hoofd te rekenen hoe oud hij was toen. En je denkt aan jongens van die leeftijd.

En morgen zul je die jongen nog eens in het echt zien. Daar, in de verte, op het podium. Hij is nu een oude man geworden. Al heeft hij nog iets van toen.

Zou Queen Jane er ook bij zijn? Je hoopt altijd dat ze zal komen, zomaar.

Even zal je denken aan dat kleine podium in die kleine club. En aan Fare thee well.

Geen opmerkingen: