Rond

Je baardhaartjes zijn al zenuwachtig door het vooruitzicht van het nieuwe scheersysteem. Alleen al het idee dat het op komst is zou moeten volstaan opdat ze spontaan zouden uitvallen. Quod non.

Je observeert jezelf, tijdens de vergadering.

De film die je zag, blijft door je hoofd gaan. Waarom eigenlijk? In je hoofd test je verschillende hypotheses uit. Wetenschappelijke methode.

Je begint te vertellen, in je bericht, en de verhalen blijven precies maar komen. Je denkt: oei, is dat niet een beetje veel?

En dat je dus ook iets aan dat haar moet doen binnenkort.

Als je dan toch je regenbroek aantrekt, blijkt het ineens niet meer te regenen zodra je buiten bent.

Volgens je agenda dient zich een belangrijke week aan in het kader van het verjaardagenmanagement. Je maakt een overzichtje in je hoofd van wanneer welk cadeau waar moet gezocht worden om op tijd bij die en die te zijn. (Zou kunnen gebruikt worden als test bij sollicitatiegesprekken.) En wat dan nog, zou iemand kunnen zeggen, dat het cadeau een dag te laat zou zijn? Eigenlijk zou je dan willen antwoorden dat dat natuurlijk onaanvaardbaar zou zijn. Je zou zeggen dat dat inderdaad niet erg is.

De vriendelijke mevrouw in de winkel, bij het brood. Je vraagt een speltbrood. Er liggen er nog twee. De mevrouw neemt de twee broden uit het rek, en zegt: ‘Er zijn er twee. Ziet u enig verschil.’ Je zegt: ‘Volgens mij is het ene rond. En het andere rond.’ Ze kijkt je aan met een lichte vertwijfeling in haar ogen. Je overweegt nog even om dat raadsel te vertellen, over het verschil tussen een vogeltje. Maar je doet het maar niet. Ondertussen heeft ze door dat het een grapje was. Je schaamt je een klein beetje.

De actrice in de film trekt wel een beetje gekke bekken. Een dag later ga je het even opzoeken, het is een historische figuur. De vrouw in het echt ‘trok gekke gezichten of stak haar tong uit’, dat staat er. Hysterisch, zo noemde men dat toen nog.

De mevrouw, helemaal in het zwart, in de metro. Met haar ene arm is ze haar ene dochter aan het kietelen. Met haar andere arm beweegt ze de kinderwagen met de andere dochter heen en weer achter zich. Het betere multitasken. Ze maken zich klaar om uit te stappen. Troon. Het blijft dolle pret. De twee meisjes roepen het uit. De mama kijkt je aan met de breedste glimlach die die dag ergens ter wereld te zien zal zijn.

De vergadering van de raad van bestuur. In een restaurant. Toen je nog studeerde, was die plek zowat hét symbool van de macht, verderfelijk dus. Je bent toch nog een klein beetje in dubio. Maar je hebt het geleerd van je vader, hoe je in zo’n omstandigheden toch heel subtiel een heel klein beetje anarchistisch kunt zijn.

De avond duurt lang. Uit beleefdheid wil je niet al te vroeg vertrekken. Je wacht nog tot de koekjes. Ondertussen denk je aan een verhaaltje voor het slapengaan dat je zou willen versturen. Als je thuiskomt, is het ook daarvoor te laat.

In de trein vertel je dat je die dag helemaal alleen op het werk zult zijn. Je krijgt als advies dat je dus rustig je golfsticks kunt bovenhalen. Waar had je die nu ook weer gelegd?

Je stelt andermaal vast dat sommige collega’s van de verdieping bij het inladen van de afwasmachine niet geheel handelen volgens de enige juiste werkwijze voor het inladen van de afwasmachine. Volstrekt onaanvaardbaar natuurlijk.

Iets met gedichtjes. Je zoekt er nog enkele. Nee, toch maar geen eigen gedicht toevoegen.

Zou slenteren (door anderen) bij warm weer als nog meer onaanvaardbaar kunnen beschouwd worden?

Laat die Fallen Angels maar komen.

Het was toch hoog tijd, dat schoonmaken van de douche…

Je hebt een film opgenomen die wordt omschreven als het betere tranentrekkende werk. Zou je hem nu al bekijken? Of bijhouden voor een ander moment, wanneer je echt toe bent aan een zondvloed?