Helse genoegens

Andermaal belangwekkend nieuws in de krant vandaag. Homoseksuelen en transseksuelen “zullen nooit tot het rijk der hemelen toetreden”. Dat verklaart een of andere kardinaal, die ooit nog minister van gezondheid van het Vaticaan is geweest. Hij voegt er nog aan toe dat het “niettemin mensen zijn en dat men ze dus moet respecteren”. Wat een geruststelling: onze medemensen zullen ten minste gerespecteerd worden. In lijn met de goede christelijke deugd van de hypocrisie zullen mensen die enkel in het diepst van hun gedachten homo zijn, maar zich niet aan de ‘beleving’ ervan overgeven, of die slim genoeg zijn om hun beleving aan het oog van de goegemeente te onttrekken waarschijnlijk wel de hemelpoort mogen passeren. Wat dan weer goed uitkomt ongetwijfeld voor heel wat mensen van het kerkelijke apparaat. Maar dat geheel terzijde natuurlijk…

Tijd dus voor meer diepgaand onderzoek. We wilden weten of je je in de hemel dan wél mag overgeven aan de beleving van de als tegennatuurlijk omschreven liefde eens je de hemelpoort gepasseerd bent. Is het zo dat je nooit meer weg raakt uit de hemel eens je binnen bent? Of is er misschien ook een soort proeftijd? Hoe dan ook, mag het daarna dan wel? De communicatiedienst van de hemel kon of wilde ons op die vragen geen antwoord geven. Na doorgedreven veldwerk vonden we evenwel twee homo’s in de hemel die anoniem wilden getuigen. Weggestuurd worden uit de hemel kan inderdaad niet. Maar gewoon uitkomen voor wie je bent, dat kan toch blijkbaar niet zomaar. Maar er zijn voldoende slimme technieken bedacht en aangepaste plekken gecreëerd om in de feiten gewoon samen te leven met je geliefde. Er is namelijk een statuut van ‘mee-engel’. De Hemelse Confederatie van Mee-Engelen wees in dat verband op de stelling dat over het geslacht van de engelen niet te discussiëren valt. En daar kon zelfs God niets tegen inbrengen. Off the record wilde God ons zelfs meedelen dat hij eigenlijk wel heel blij was met die mee-engelen, omwille van diverse redenen die hier niet kunnen ontsloten worden vanzelfsprekend.

Op naar de hel dus, voor het vervolg van ons onderzoek. De Public Relations Manager van de hel kwam meteen zelf aan de lijn. Dat bleek een heel welbespraakte en vlotte jongen te zijn. Op de foto van zijn profiel op de website van de hel kun je zien hoe hij een streepjespak heeft, met van die opvallende en ver uit elkaar staande streepjes. Normaal altijd een signaal dat je op je hoede moet zijn, maar aangezien hij al in de hel zat, maakte ik me niet te veel zorgen.

Wat er zoal te beleven valt in de hel, dat wilden we weten. O jee, dat bleek bepaald impressionant te zijn. Er is dus een zeer uitgebreid animatieprogramma. Er zijn permanente poelen des verderfs en daarnaast ook weekarrangementen in flexibele poelen, die per week worden ingericht. Inschrijven hoeft nooit, je kunt er altijd wel bij. Je hoeft ook geen speciale spaarkaarten te hebben, want alles is gratis.

Bij de permanente poelen is er onder meer de chocoladepoel. Daar kun je (eindelijk) zoveel chocolade eten als je maar wilt. Je wordt er niet ziek van, je hoeft je niet in te houden, je hoeft jezelf niet vermanend toe te spreken. En met de aanwezige chocolade kun je nog allerlei andere fijne dingen doen, er is toch genoeg. Er is ook een alcoholpoel, een gummibeertjespoel en een broccolipoel.

En ja, er is ook een poel voor de vleselijke liefde, in al haar varianten. Poel is een wat bescheiden woord, het moet gezegd worden, voor wat meer op een oceaan lijkt. Op eenvoudige aanvraag zijn via het reactieformulier van de website ook documentairefilmpjes verkrijgbaar, gemaakt door de eigen audiovisuele dienst, die het leven in die poel illustreren. Eerlijkheid en pudeur gebieden ons bescheiden te zijn in de duiding van die beelden, maar van veel verdoemenis is er toch geen sprake. Dolle pret zou een betere omschrijving zijn.

En naast dat alles zijn er dus de flexibele poelen, in een steeds wisselend weekprogramma. Voor deze week gaat het onder meer om: breien voor fetisjisten, cupcakes voor diverse maten, brullen voor gevorderden, voyeurisme voor beginners, kietelen voor en van meisjes, de World of Warcraft voor volhouders, Sinterklaas pesten voor pieten, en SOS pieten voor Sinterklazen.

Verder wilden we nog weten of je weg kunt komen uit de hel. Dat blijkt geen probleem te zijn. De deuren staan altijd open. Maar tot nu toe waren er geen ontsnappers.

Ten slotte was het toch nog belangrijk te weten of er in de hel veel homo’s zijn. Na die vraag werd het heel erg stil aan de telefoon. De man aan de telefoon werd kwaad. Hij voelde zich beledigd door zo’n vraag. “Meneer, wij hebben dat hier niet, homo’s, lesbo’s, bi’s, hetero’s of transseksuelen of wat dan ook, wij hebben hier alleen mensen. En wat die doen, en met wie, en waar of wanneer, dat maakt ons helemaal niets uit. Alleen de liefde telt meneer, de universele liefde. En daarom wil iedereen hier ook blijven.” En daarna konden wij enkel nog overgaan tot een gewijde stilte.