Over de kinderen
Maar misschien
Hoefde het al niet meer
Je wilde iets zien
Van de woorden
In je huid geschreven
Ze hebben lang gewacht
Je wilde iets vermoeden
Van de troost
Hoe je in de wind staat
En waar de tijd schuurt
Er is een lege plek
Waar je al bent
Het is de zee
Die dat fluistert
jan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten